@article{ author = {علی محمدی پورandرویا آل عمران}, title = {بررسی خوداتكـايي انفعالي صنعت پتروشيمي‌ايران در مقايسه با نگرش سيستمي‌به اين صنعت}, journal = {نشریه صنعت و دانشگاه}, volume = {2}, number = {4}, page = {-}, year = {1399}, publisher = {جمعیت ایرانی پیشبرد ارتباط صنعت و دانشگاه}, issn = {2717-0446}, eissn = {2783-2813}, doi = {}, abstract = {: خوداتكايي مفهومي است كه در اغلب مطالعات اقتصادي پيشين متبين كنندة نظام اقتصادي بسته بوده و در اكثر موارد در اقتصادي با گرايش ساختاري بسته و روابط اجتماعي‌سياسي محدود مورد توجه قرار مي‌گيرد. وليكن اقتصاد امروزي با نگرشهاي جهاني شدن(جهاني‌سازي) و آزادسازي مكانيزم اقتصادي، مفهومي متمايز براي خوداتكايي (همراه با حركت به سمت اقتصاد باز)، قائل است. شايان ذكر است خوداتكايي در مفهوم اوليه به معني حداقل وابستگي فرايند توليد و در مفهوم دوم به معني حداقل وابستگي خالص فرايند توليد و تجارت به خارج‌(بخصوص با كشور خاص) مي‌باشد. لذا در مطالعات اخير وابسته‌سازي بالاي اقتصاد خارج در كنار ايجاد وابستگي در اقتصاد درون، مي‌تواند به مفهوم افزايش خوداتكايي نسبي باشد، البته اين در حالي است كه تداوم فرايند توليد با كمترين اتكاء به اقتصاد خارج بتواند عمل نمايد. در صورتي كه صنعت پتروشيمي ايران را به عنوان يك صنعت، فارغ از ارتباطات بالادستي و پايين‌دستي آن مورد ارزيابي قرار دهيم. پس از ارائه فرصتها و تهديدهاي صنعت پتروشيمي كشور، تحليل خوداتكايي بر مبناي فرايند توليد با مولفه‌هايي چون چگونگي تامين مواد اوليه، مهارت و علم و دانش و تكنولوژي و ماشين‌آلات، در مجموع خوداتكايي نسبي قوي را در اين صنعت نشان مي‌دهد. از سوي ديگر نيز بررسي شاخص‌هاي اقتصادي‌تجاري خوداتكايي صنعت پتروشيمي در بازة 18 سالة پس از جنگ تحميلي(86-69) حاكي از كاهش شديد درجه وابستگي اقتصاد به تجارت جهاني محصولات پتروشيمي، خيز تازه در روند افزايشي وسعت ارتباطات بين‌المللي از سال 82، افزايش سريع تجارت درون‌بخشي از سال 74 و نهايتاً كاهش تدريجي سهم صنعت پتروشيمي از تجارت كشور درنتيجه روند كاهشي شاخص ارزبري و سپس افزايش چشم‌گير آن به دليل روند شديداً افزايشي ارزآوري اين صنعت مي‌باشد. همچنين با استفاده از آزمون عليت گرانجر متبين گرديد كه يك رابطة دو طرفه ما بين شاخص اقتصادي خوداتكايي(خالص ارزآوري) صنعت پتروشيمي ايران و رشد اقتصادي اين صنعت وجود دارد. تا اينجا صنعت پتروشيمي به صورت انفعالي، فارغ از ارتباطات پسين و پيشين مورد بررسي قرار گرفت. وليكن نگرش سيستمي به طيف صنعتي در برگيرندة صنعت پتروشيمي گوياي عدم خوداتكايي اين مجموعه گسترده سيستمي، به دليل عدم توسعه صنايع پايين‌دستي پتروشيمي مي‌باشد. در حقيقت وفور مواد اولية نفتي و گازي در كشور كه عامل اصلي ايجادكنندة خوداتكايي در بررسي انفعالي صنعت پتروشيمي بوده است؛ در نگرش سيستمي، يكي از مهمترين دلايل توسعه نامتوازن اين سيستم مي‌باشد.}, keywords = {}, title_fa = {بررسی خوداتكـايي انفعالي صنعت پتروشيمي‌ايران در مقايسه با نگرش سيستمي‌به اين صنعت}, abstract_fa = {: خوداتكايي مفهومي است كه در اغلب مطالعات اقتصادي پيشين متبين كنندة نظام اقتصادي بسته بوده و در اكثر موارد در اقتصادي با گرايش ساختاري بسته و روابط اجتماعي‌سياسي محدود مورد توجه قرار مي‌گيرد. وليكن اقتصاد امروزي با نگرشهاي جهاني شدن(جهاني‌سازي) و آزادسازي مكانيزم اقتصادي، مفهومي متمايز براي خوداتكايي (همراه با حركت به سمت اقتصاد باز)، قائل است. شايان ذكر است خوداتكايي در مفهوم اوليه به معني حداقل وابستگي فرايند توليد و در مفهوم دوم به معني حداقل وابستگي خالص فرايند توليد و تجارت به خارج‌(بخصوص با كشور خاص) مي‌باشد. لذا در مطالعات اخير وابسته‌سازي بالاي اقتصاد خارج در كنار ايجاد وابستگي در اقتصاد درون، مي‌تواند به مفهوم افزايش خوداتكايي نسبي باشد، البته اين در حالي است كه تداوم فرايند توليد با كمترين اتكاء به اقتصاد خارج بتواند عمل نمايد. در صورتي كه صنعت پتروشيمي ايران را به عنوان يك صنعت، فارغ از ارتباطات بالادستي و پايين‌دستي آن مورد ارزيابي قرار دهيم. پس از ارائه فرصتها و تهديدهاي صنعت پتروشيمي كشور، تحليل خوداتكايي بر مبناي فرايند توليد با مولفه‌هايي چون چگونگي تامين مواد اوليه، مهارت و علم و دانش و تكنولوژي و ماشين‌آلات، در مجموع خوداتكايي نسبي قوي را در اين صنعت نشان مي‌دهد. از سوي ديگر نيز بررسي شاخص‌هاي اقتصادي‌تجاري خوداتكايي صنعت پتروشيمي در بازة 18 سالة پس از جنگ تحميلي(86-69) حاكي از كاهش شديد درجه وابستگي اقتصاد به تجارت جهاني محصولات پتروشيمي، خيز تازه در روند افزايشي وسعت ارتباطات بين‌المللي از سال 82، افزايش سريع تجارت درون‌بخشي از سال 74 و نهايتاً كاهش تدريجي سهم صنعت پتروشيمي از تجارت كشور درنتيجه روند كاهشي شاخص ارزبري و سپس افزايش چشم‌گير آن به دليل روند شديداً افزايشي ارزآوري اين صنعت مي‌باشد. همچنين با استفاده از آزمون عليت گرانجر متبين گرديد كه يك رابطة دو طرفه ما بين شاخص اقتصادي خوداتكايي(خالص ارزآوري) صنعت پتروشيمي ايران و رشد اقتصادي اين صنعت وجود دارد. تا اينجا صنعت پتروشيمي به صورت انفعالي، فارغ از ارتباطات پسين و پيشين مورد بررسي قرار گرفت. وليكن نگرش سيستمي به طيف صنعتي در برگيرندة صنعت پتروشيمي گوياي عدم خوداتكايي اين مجموعه گسترده سيستمي، به دليل عدم توسعه صنايع پايين‌دستي پتروشيمي مي‌باشد. در حقيقت وفور مواد اولية نفتي و گازي در كشور كه عامل اصلي ايجادكنندة خوداتكايي در بررسي انفعالي صنعت پتروشيمي بوده است؛ در نگرش سيستمي، يكي از مهمترين دلايل توسعه نامتوازن اين سيستم مي‌باشد.}, keywords_fa = {صنعت پتروشیمی، تجارت بین المللی، تجارت جهانی، خود اتکایی}, URL = {rimag.ir/fa/Article/6636}, eprint = {rimag.ir/fa/Article/Download/6636},