Academic Entrepreneurship: A Stage Based Model
Subject Areas : Specialنادر نادری 1 * , ایوب پژوهان 2
1 -
2 -
Keywords:
Abstract :
Today, the Entrepreneur University, academic entrepreneurship, and the commercialization of academic research are somehow attracting attention that has put pressure on academic institutions to become entrepreneurs. Accordingly, the present study aims to design and develop a step-by-step model of university entrepreneurship. In this model there are five stages in the process of university entrepreneurship that are: motivation, governance, selection, competition, and performance. The process of entrepreneurship originates from the motivation of faculty members from universities, industries and government to commercialize science and knowledge from academic research. In this model, the governance and competitiveness stages associated with the process of commercialization of academic knowledge make the selection of the method fit and, ultimately, the implementation of academic entrepreneurship. This research has a descriptive-analytic dimension and has been done through documentary study. Findings of the research confirm that the step-by-step model of university entrepreneurship is a structured way to understand facilitator and mediator relationships that stimulate entrepreneurship mobility.
کارآفرینی دانشگاهی: طراحی و تدوین یک مدل گام به گام 1
*نادر نادری ** ایوب پژوهان
* استادیار، گروه مدیریت و کارآفرینی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی
** مربی، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور؛
چکیده
امروزه دانشگاه کارآفرین، کارآفرینی دانشگاهی و تجاری سازی تحقیقات دانشگاهی به نحوی در حال جلب توجه است که مؤسسات دانشگاهی را جهت کارآفرین تر شدن، تحت فشار گذاشته است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف طراحی و تدوین یک مدل گام به گام کارآفرینی دانشگاهی انجام شده است. در این مدل پنج مرحله در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی وجود دارند که عبارتند از: انگیزه، حکومت، انتخاب، رقابت و عملکرد. فرآیند کارآفرینی دانشگاهی از انگیزش اعضای هیأت علمی دانشگاه ها، صنایع و دولت، جهت تجاری سازی علم و دانش حاصل از تحقیقات دانشگاهی نشأت گرفته و آغاز می شود. در این مدل، مراحل حکومت و رقابت پذیری مربوط به فرآیند تجاری سازی دانش دانشگاهی، باعث متناسب شدن حالت انتخاب روش و در نهایت اجرای کارآفرینی دانشگاهی می شوند. این پژوهش جنبة توصیفی- تحلیلی دارد و به روش مطالعة اسنادی صورت گرفته است. یافته های پژوهش مؤید این است که مدل گام به گام کارآفرینی دانشگاهی، یک شیوۀ ساختارمند جهت فهم روابط تسهیل کننده و واسطه گر که باعث تحرک کارآفرینی دانشگاهی می شوند، ارائه می کند.
واژه های کلیدی: کارآفرینی دانشگاهی، مدل گام به گام، دانش دانشگاهی.
[1] . Sharon A.Simmons and Jeffrey S.Hornsby؛ برای مطالعۀ مقاله به زبان اصلی، به فصل دوم منبع زیر مراجعه کنید:
Katz Jerome A. and Corbett Andrew C. (2014). Academic Entrepreneurship: Creating an Entrepreneurial Ecosystem.
مقدمه
فرآیند کارآفرینی دانشگاهی نشأت گرفته از مالکیت های فکری1 است که در محیط های دانشگاهی شکل گرفته و یا پرورش می یابند و سپس به درگیر شدن بازیگران اقتصادی2 منجر شده که چنین مالکیت های فکری را بخاطر ایده ها یا محصولات مستتر در آنها به بازارهای تجاری تزریق می کنند[1-3]. دانشگاه ها، "مؤسسات3" منحصر به فردی هستند. دانشگاهیان در فرآیند کارآفرینی، نقش منحصر به فردی دارند؛ زیرا فراهم آورندۀ ساختار نظارتی مشترک و سیستم های تصدی گری، ارتقاء و شایسته سالاری می باشند[4]. بر همین اساس، فعالیت های کارآفرینانه دانشگاهی را می توان از فعالیت های مربوط به تأسیس شرکت های انشعابی4 و دیگر اشکال فعالیت های متهورانه5 متمایز دانست.
انگیزه ها، حالت ها، حکومت و محیط های رقابتی6 که تعیین کننده ی نتایج اجرای فعالیت های کارآفرینانۀ دانشگاهی هستند، ناهمگن و متنوع می باشند[5 و6]. دانش دانشگاهی که تجاری می شود، ممکن است کدگذاری شده7 و یا به طور ضمنی8 مورد توافق قرار گیرند و فعالیت کارآفرینانۀ دانشگاهیان ممکن است همیشه برای مدیران دانشگاهی فاش و آشکار نباشد. ضمناً، مدیران دانشگاهی ممکن است معاونینی کارآفرین9، شرکت های تازه تأسیس شده، و یا دیگر عوامل خارجی جهت تجاری سازی اختراعات دانشگاهی را بکار گیرند. به طور خلاصه، بازیگران و مسیرهای گوناگونی جهت تجاری سازی دانش آکادمیک وجود دارند[7 و 8]. بنابراین، فرآیند کارآفرینی دانشگاهی، شبیه دیگر اشکال کارآفرینی، در طی مراحلی اتفاق می افتد. فهم چنین مراحلی، گامی مهم در جهت سفر به ماورای مطالعات پدیدارشناسانه10 و به توافق های مبتنی بر نظریه های پیشین، فرآیندها، و نتایج کارآفرینی دانشگاهی می باشد. هدف این مقاله، معرفی یک مدل گام به گام از کارآفرینی دانشگاهی است که با استفاده از اسناد و شواهد مفهومی، کیفی و تجربی گردآوری شده از 9 نشریۀ علمی بررسی شده که این نشریات به طور قابل توجهی بر تحقیقات مربوط به کارآفرینی دانشگاهی تأثیرگذار بوده اند11. مدل های مرحله ای، باعث تحریک انجام تحقیقات در محیط های کارآفرین سازمانی12[9] شده و همچنین می توانند به عنوان شتاب دهنده هایی(کاتالیزور13) در فرآیند انجام تحقیقات متمرکز و افزایش فهم کارآفرینی دانشگاهی نیز، مثمر ثمر باشند. مدل های مورد استفاده در کارآفرینی سازمانی باعث یکپارچگی تألیفات منقطع و پراکنده می شوند و جهت نیل به این هدف بر نکات مهم و کانونی همچون رفتارهای کارآفرینانه در سطح فردی[10-12]، ریسکهای شرکت های بزرگ داخلی14[13 و 14]، گرایش به کارآفرینی15[15 و 16]، تجدید استراتژیک16[17 و 18]، یا استراتژی کارآفرینی سازمانی17[9]، استفاده می کنند. چنین مدل هایی، بلوک های سازندۀ مهمی را برای تحقیقات آیندۀ کارآفرینی سازمانی فراهم می آورند؛ زیرا آنها فراسوی متغیرهای محیطی، سازمانی و فردی را مورد بررسی قرار داده تا بتوانند تأثیرات واسطه گر و تسهیل کنندۀ متغیرهای مهم را در حل بحران های اصلی مربوط به پدیده ی کارآفرینی سازمانی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند. لذا در این پژوهش نگارندگان تلاش می کنند با مرور ادبیات موضوعی، نخست مدل گام به گام کارآفرینی دانشگاهی را معرفی نمایند و سپس به توضیح هر یک از مراحل مدل فوق الذکر بپردازند.
معرفی مدل گام به گام کارآفرینی دانشگاهی
تجزیه و تحلیل اکتشافی از تألیفات مربوطه، به ظهور یک مدل 5 مرحله ای از کارآفرینی دانشگاهی با تأثیرات تعدیل کننده و میانجی گر، منجر شد(شکل 1). این 5 مرحله عبارتند از: (1) انگیزش18، (2) حکومت(نظارت)19، (3) انتخاب شیوه یا حالت20، (4) رقابت21، و (5) اجرا(عملکرد22). هر کدام از این مراحل در زیر توصیف می شود. به منظور فراهم آوردن دانش لازم برای محققان آینده، مثال هایی را نیز از یافته های مطالعات پیشین ارائه می کنیم که به پدیدۀ کارآفرینی دانشگاهی مرتبط بوده و در هریک از مراحل اتفاق می افتند.
شکل 1. مدل گام به گام کارآفرینی دانشگاهی
1. انگیزش
تحولات اخیر مربوط به حقوق مالکیت های فکری و سیستم های قانونی ایالات متحدۀ آمریکا و اروپا تأثیرات دوگانه ای را بر کاهش حمایت های مالی دولت از تحقیقات و افزایش انگیزه های دانشگاه ها و اعضای هیأت علمی جهت تولید درآمد از فعالیت های تجاری داشته اند[19-21]. همچنین، حوزه ی علوم آزاد23 نیز در تعداد روزافزونی از دانشگاه ها برای تأمین منابع، به کارآفرینی دانشگاهی وابسته شده اند(و بالعکس)[22-24]. چنین وابستگی هایی به منابع، که در برخی از موارد دوطرفه و در دیگر موارد به عدم تعادل قدرت منجر می شوند[25 و 26]، تأثیرات مستقیمی بر انگیزش اعضای هیأت علمی، دانشگاه ها، صنایع و دولت ها جهت درگیر شدن در کارآفرینی دانشگاهی دارند.
1.1. انگیزش اعضای هیأت علمی
برای اعضای هیأت علمی، انگیزۀ لازمه جهت درگیر شدن در فرآیند کارآفرینی، هم از طریق شناسایی یک فرصت شخص ثالث و هم از طریق شکل گیری یک باور اول شخصی، مبنی بر اینکه فرصت پیش آمده، هم شدنی و هم مطلوب می باشد، فراهم می شود[27 و 28]. صرفنظر از تفاوت های موجود در میزان توان و استعداد سرمایۀ انسانی24، یادگیری اجتماعی25 نیز بر تمایل اعضای هیأت علمی جهت مشارکت یا عدم مشارکت در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی تأثیرگذار خواهد بود[29 و 30]. این تأثیر به این دلیل است که اعضای هیأت علمی در محیط های دانشگاهی، رشته ای و حوزه ای دارای جایگاه اجتماعی بوده و در چنین محیط هایی ادغام شده اند[31]. آنها ویژگی ها و نقش های شخصیتی خود را متناسب با انتظارات و توقعات معمول از جایگاه های دانشگاهی شان شکل می دهند[32-34]. به عنوان نمونه، تعاملات بین دانشگاه و بخش صنعت نه تنها تأثیرات آموزشی بر اعضای هیأت علمی مستقیماً درگیر در این تعاملات دارند، بلکه بر دیگر اعضای هیأت علمی عضو در تیم تحقیقاتی، دوایر و مؤسسه دانشگاهی به عنوان یک کل نیز تأثیرگذارند[30 و 35].
اعضای هیأت علمی بر سر دوراهی انتخاب پی گیری رفتارها و فعالیت های قانونی و مشروع متصل به حوزۀ سنتی و معمول علوم آزاد و یا انتخاب مأموریت های جدید در فرآیند تجاری سازی، دچار یک تضاد انگیزشی جهت مشارکت در حوزۀ کارآفرینی دانشگاهی شده اند[36]. وابستگی های منابعی باعث برجسته شدن فشارهایی می شوند که از جانب منطق های سازمانی رقابت محور، بر اعضای هیأت علمی وارد می شوند[37]. در حالیکه برخی از محققان بر این تصورند که سیاست ها دانشگاهی مربوط به حفظ و ترفیع اعضای هیأت علمی، باعث اعمال فشارهایی بر اعضای هیأت علمی جهت مبادرت به رفتارها و فعالیت های قانونی و مشروع برآوردنده ی نیازهای فرآیند موفق تجاری سازی می شوند، دیگر دانشمندان و دانشگاهیان بر این باورند که تحقیقات مربوط به تنش بین فرآیند تجاری سازی و علوم آزاد به این نتیجه رسیده اند که همکاری ها و روابط مکملی بین آزادی دانشگاهی و فعالیت های تحقیقاتی تحت حمایت بخش صنعت وجود دارند. همانند دیگر اشکال فعالیت های کارآفرینانه، تشخیص فرصت ها[38]، نمایش و ارائه ی کارآفرینی های پیشین[39]، خودکارآمدی فرآیند کارآفرینی[40]، و ریسک محوری[41] برخی محرک های کلیدی هستند که باعث می شوند مخترعان عضو هیأت علمی پی به قابلیت اجرا و مطلوبیت کارآفرینی دانشگاهی ببرند[42]. با این وجود، دیگر محرک های مهم نیز وجود دارند که منحصر به محیط و فضای کارآفرینی دانشگاهی هستند، مانند وابستگی های اعضای هیأت علمی به منابع مؤسسه ای همچون پاداش ها و تأمین بودجۀ تحقیقات علمی، محتویات آموزشی تطبیق داده شده و حمایت تکنولوژیکی شرکت های انشعابی[43].
علاوه بر این، برخلاف شرکت های انشعابی، که روابطشان با سازمان های حامی شان به تدریج و به مرور زمان افزایش می یابد، در شرکت های انشعابی تحت حمایت اعضای هیأت علمی دانشگاه ها این رویه برعکس می شود؛ زیرا روابط تکنولوژیکی و مالی شان در ابتدا بسیار قوی است ولی در ادامه رو به افول می گذارند[44]. در واقع، دسترسی به بودجه ی مالی به عنوان دلیل تصمیم گیری اعضای هیأت علمی جهت مشارکت یا عدم مشارکت در کارآفرینی دانشگاهی مدنظر قرار گرفته شده است[45]. در این خصوص، حمایت مالی تحقیقات از جانب شرکت های صنعتی باعث افزایش احتمال تمرکز اعضای هیأت علمی دانشگاه ها بر یافتن پاسخ سؤالاتی می شود که منطبق با خواسته های کوتاه مدت تجاری هستند، نه هماهنگ با منافع علوم آزاد[46].
2.1. انگیزش دانشگاه
اگرچه کشورها در حال آزمایش شیوه های متنوعی جهت ترغیب دانشگاه ها به کارآفرینی دانشگاهی هستند[47 و 48]، ولی عدم دسترسی به سرمایه های ریسکی جهت تأمین مالی نوآوری ها[49 و 50] و کمبود حمایت های دولتی و درآمدهای ثابت، باعث وابستگی دانشگاه ها به بودجه های حاصل از همکاری با شرکت های تجاری شده است[51]. نگرانی های مربوط به این نوع از وابستگی در تمام تألیفات حوزۀ کارآفرینی دانشگاهی بر این اساس تکرار شده اند که حمایت مالی بخش صنعت از تحقیقات دانشگاهی به شرکت های صنعتی این قدرت را می دهد که انگیزش دانشگاهی را به سمت و سویی سوق دهند که با پیشرفت علوم آزاد در تضاد و تقابل باشند[52]. همچنین، تأمین بودجه از جانب منابع بخش صنعت، باعث افزایش تقابل های بین سیاست های دانشگاهی مبتنی بر اولویت تجاری سازی و سیاست های مربوط به تخصیص مجدد منابع انسانی اعضای هیأت علمی به کارآفرینی دانشگاهی می شود[53]. به عنوان مثال، آرگریس و لیبسکیند26(1998) سیاست های ناگهانی و پیش بینی نشده ی دانشگاهی را مورد توجه قرار می دهند که محدودیت های سنتی حاکم بر روابط با شرکت های خصوصی را در بر می گیرد[54]. نمونۀ دیگری از سیاست های مورد اشارۀ آرگریس و لیبسکیند(1998) شامل ملاحظات حین اعطای حقوق امتناع اولیه به عرضه کنندگان منابع مالی صنعتی و نیز ملاحظات تأکید کننده بر عادی بودن توافقات جهت صدور مجوز برای شرکتهای صنعتی می شود، گرچه حقوق مربوط به دارایی های انحصاری می توانند درآمد بیشتری را عاید دانشگاه کنند[54].
3.1. انگیزش بخش صنعت
درگیر کردن بخش صنعت با کارآفرینی دانشگاهی، می تواند متمرکز بر پروژه های جدید و یا تکمیل پروژه های صنعتی موجود باشد[55]. اما، واقعیت این است که بسیاری از شرکت ها، انگیزه ای جهت تعامل و تعاون با دانشگاه ندارند؛ زیرا نگران تملّک و تصاحب مالکیت های فکری می باشند[56-58]. این بدان معناست که وابستگی روز افزون دانشگاه ها به منابع بخش صنعت، جهت ماندگاری و تأمین هزینه های مربوط به این ثبات و ماندگاری، باعث ایجاد یک عدم تعادل قدرت می شود که بر نوع و کیفیت انگیزه ها تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، منزفیلد و لی27(1996)، دریافتند که شرکت های دانش بنیان بزرگ مورد تحقیقشان جهت حمایت مالی تحقیقات کاربردی دانشگاه های عادی(غیرنخبه28) دارای اعضای هیأت علمی متوسط، بر انگیخته می شدند؛ زیرا اعضای هیأت علمی دانشگاه های عادی، دارای ارتباطات کمتری جهت استفاده از منابع بودجه ای منطقه ای بوده و بنابراین تمایل بیشتری جهت تمرکز بر تحقیقات کوتاه مدت تحت حمایت مالی بخش صنعت به منظور یافتن راه حل هایی برای مشکلات صنعتی دارند[59]. با این وجود، عدم توازن و تعادل قدرت حاصل از وابستگی منابع، همیشه به نفع بخش صنعت نیست. افزودن تواناییها و قابلیت های جدید یا ورود به بازارهای جدید، مستلزم سطوح گوناگونی از آزمایش و خطا می باشد[60] که ممکن است برای تک تک شرکت ها مشکل باشد[61 و 62]. به علاوه، زمانی که وابستگی های درونی تکنولوژیکی در بازار تجارت وجود داشته باشند، شرکتهای صنعتی از نظر استراتژیکی به سمت تجارت دانش با دانشگاه ها ترغیب می شوند تا هزینه ها و ریسک های دسترسی به دانش که در محصولات کنونی شان وجود ندارد را بین خود و دانشگاه ها تقسیم کنند[62-65].
4.1. انگیزش دولت ها
همانند سایر بازیگران اقتصادی(اعضای هیأت علمی، دانشگاه ها و صنایع) که قبلاً مورد بحث قرار گرفتند، انگیزش دولت ها جهت مشارکت در کارآفرینی دانشگاهی نیز تحت تأثیر وابستگی های منابعی می باشد. در کشورهایی همچون ایالات متحدۀ آمریکا، اروپا و ژاپن، نقش های سنتی دانشگاه ها در تدریس و تحقیق با الگوهای مارپیچی سه گانه29 ترکیب شده اند که تراکم سرمایه ای و تحولات تکنولوژیکی را مورد تأکید قرار می دهند[66 و 67]. در طول دو دهۀ گذشته، مأموریت سوم دانشگاه ها جهت توسعۀ اقتصادی از طریق تجاری سازی دانش مشروعیت جهانی یافته است[68-70] و دانشگاه ها به عنوان سکانداران نوآوری و فناوری ملی، نقش محوری یافته اند[71]. ژاپن در دهۀ1970(و به دنبال آنها ایالات متحده آمریکا و اروپا در دهه 1980) تحولات سیاستی محسوسی را اعمال کردند تا مدیریت و اعضای هیأت علمی دانشگاه ها را وارد شبکه های دانش تجاری و بازارهای تکنولوژی کنند[61 و 72]. تحولات سیاستی در کشورهایی همچون چین[73]، تایوان[74]، عربستان سعودی[75]، و آلمان[76] متعاقباً بر اساس تجارب کشورهای پیشرو (ژاپن، آمریکا، اروپا) همچون قانون بای- دال30 در ایالات متحدۀ آمریکا شکل گرفته اند. خلاصه اینکه، وابستگی های منابع تأثیرات واسطه گرایانه و تحریک کننده ای بر انگیزه های اعضای هیأت علمی، دانشگاه ها، بخش صنعت و دولت جهت مبادرت به کارآفرینی دانشگاهی دارند. مورد زیر به عنوان مرحلۀ اول این مدل پیشنهاد می شود.
پیشنهاد اول: عدم تعادل قدرت و وابستگی های متقابل به منابع تأثیر مستقیمی بر انگیزش اعضای هیأت علمی، دانشگاه ها، بخش صنعت و دولت ها جهت مبادرت به کارآفرینی دانشگاهی دارند.
2. حکومت
شرکتهایی که مجوز بهره برداری را از دانشگاه ها می گیرند، اغلب نگران دسترسی محدودشان به دارایی های انسانی31 درون دانشگاه هستند. این نگرانی یکی از دلایلی است که در تحقیقات تحت حمایت مالی، اغلب صدور مجوز بهره برداری از فناوری های در حال تولّد به مذاکره گذاشته می شود[78]. تحقیقات تحت حمایت مالی نمی توانند به تنهایی و بدون بهره گیری از مکانیزم های حکومتی همچون حق امتیازها یا توافقات منصفانه و عادلانه، ریسک های اخلاقی موجود در کارآفرینی های دانشگاهی را برطرف و یا تعدیل نمایند.
1.2. حق بهره برداری و توافق نامه های مبنی بر حقوق معین هرکدام از طرفین
حقوق بهره برداری32 "بیشترین بخش درآمدهای تولید شدۀ دانشگاه ها از صدور مجوز" را تشکیل می دهند[79]. حقوق بهره برداری بر این ریسک و مخاطرۀ اخلاقی که دانش تدوین شده انتقال خواهد یافت، ولی برخی از دانش های ضمنی اعضای هیأت علمی انتقال نخواهد یافت، حاکم خواهند بود[80]. در برخی کشورها، همچون ایتالیا و فرانسه، حقوق بهره برداری پیوستی مربوط به جدول پرداخت حق الزحمه به اعضای هیأت علمی را با خود داشته[79] و می توانند جایگزینی نیز برای وجهه و اعتباری باشند که ممکن است از پی گیری منافع تحقیقاتی علوم آزاد حاصل آیند[20]. گزینه های مربوط به نحوه پرداخت حقوق بهره برداری عبارت از پرداختهایی با مبالغ مشخص و معین33 و یا پرداخت های مرحله- محور34 می باشند. چنین توافقاتی بر سر مبالغ معین، مکانیزم هایی جهت تحت کنترل درآوردن ریسک های اخلاقی هستند که در طی آنها مخترعان عضو هیأت علمی از تعهدات خویش شانه خالی خواهند کرد و از انتقال تدریجی دانش ضمنی35 خویش سر باز می زنند. همچنین توافقات معین پولی که مستلزم پرداخت های سالیانه به دانشگاه هستند، مشکل شرکت های صاحب پروانه را تحت پوشش قرار می دهند که ابتدا اختراعات دانشگاهی را صاحب می شوند و سپس آنها را به عنوان یک تاکتیک استراتژیک در طاقچه ها یا قفسه ها می گذارند[81]. حقوق بهره برداری و توافقات معین پولی باعث کاهش هزینه های برخاسته از تردید و مصلحت اندیشی در معاملات می شوند[82]. نکته ی مهم اینجاست که مدت زمان مورد انتظار از صادرکنندگان مجوزهای بهره برداری و گیرندگان این مجوزها جهت ادامه روابط و تعاملشان در زمان امضای توافق نامه ها، از یک طرف، بر محتویات توافق نامه های صدور مجوز در خصوص پرداخت های متغیر حقوق بهره برداری که متناسب با تردیدهای موجود در محیط تجاری سازی هستند، تأثیر می گذارد و یا، از طرف دیگر، بر توافقات معین پولی تأثیر گذار است[83].
2.2. مکانیزم های نظارت منصفانه
توافقات عادلانه و منصفانه، مکانیزم هایی جایگزین برای مکانیزم های نظارتی مستتر در تعیین مبلغ معین و حق
بهره برداری می باشند. حقوق بهره برداری، از یک طرف، مشوقی را برای اعضای هیأت علمی فراهم می آورند تا روش صدور مجوز را برای کارآفرینی دانشگاهی انتخاب کنند و از طرف دیگر، می تواند عاملی بازدارنده جهت انتخاب تأسیس یک شرکت جدید به عنوان یک مسیر تجاری سازی باشد[84]. با این وجود، توافقات عادلانه و منصفانه نیز با هزینه های معاملاتی متنوع همراه بوده و در معرض تردیدهای بازاری قرار دارد[85]. موضع گیری های منصفانه دانشگاهی، این فایده را به همراه دارند که گزینه هایی را جهت مطالبۀ مسیرهای درآمد زای آتی؛ متناسب نمودن اهداف تجاری سازی دانشگاه با اهداف شرکت های انشعابی و فرستادن سیگنالهایی به سمت ذینفعان بیرونی در خصوص ارزش شرکت فراهم می آورند[85]. با این وجود، با اتخاذ چنین موضع گیری های منصفانه ای، عایدی دانشگاه از سرمایه گذاری اش در کارآفرینی دانشگاهی در معرض تردیدهای بازاری بیشتری در محیط تجاری سازی قرار می گیرد. به طور خلاصه، بازیگران درگیر در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی در معرض سطوح گوناگونی از ریسک های اخلاقی، هزینه های معاملاتی، و ریسک های بازاری می باشند. بر همین اساس، مکانیزم های نظارتی، ملاحظاتی مهم برای بازیگران اقتصادی با انگیزه حین انتخاب شیوۀ اجرای فعالیت های مربوط به فرآیند کارآفرینی دانشگاهی می باشند. مورد زیر به عنوان مرحلۀ دوم این مدل پیشنهاد می شود.
پیشنهاد دوم: مکانیزم هایی که بر فرآیند تجاری سازی دانش دانشگاهی حاکم هستند، باعث تسهیل شیوۀ انتخاب شده توسط بازیگران اقتصادی می شوند که انگیزۀ فعالیت در حوزۀ کارآفرینی دانشگاهی را دارا می باشند.
3. انتخاب روش
بازیگران اقتصادی، چه در درون دانشگاه و چه در خارج از دانشگاه، می توانند ایفاگر یک یا چند نقش بکاررفته در فرآیند برنامه ریزی و نمایش تجاری سازی دانش دانشگاهی: مبتکر تکنولوژی36، کارآفرین، حامی37، یا سرمایه گذار باشند[7]. در حالتی ایده ال، برنامه ریزی باید از طریق تلاش هایی سازمان یافته در میان بازیگران هرکدام از این نقش ها انجام شود. با این وجود، این ریسک بالا وجود دارد که برخی از بازیگران اطلاعات کاملی را از جانب خود برای دیگر بازیگران عرضه نکرده و مانع برنامه ریزی مؤثر و دستیابی به منافع موردنظر اقتصادی شوند[51]. چنین مشکلاتی در فرآیندهای برنامه ریزی و افشای اطلاعات نشانگرهای مهمی از چگونگی و کیفیت حادث شدن کارآفرینی دانشگاهی از طریق(مکانیزم های رقابتی38) همچون شرکت های تازه تأسیس جدید39؛(مکانیزم های تعاونی40) همچون توافقات صدور مجوز بهره برداری از اختراعات دانشگاهی و یا صدور مجوز انتقال مالکیت های فکری دانشگاهی به شرکت های تأسیس شده؛ و یا (مکانیزم های پنهانی41) همچون فعالیت اعضای هیأت علمی در حوزۀ کارآفرینی دانشگاهی بدون افشای این فعالیت برای دانشگاه هستند[86-88].
1.3. انتخاب شیوه های رقابتی
شیوه های رقابتی بکار رفته حین مبادرت به کارآفرینی دانشگاهی عبارتند از ایجاد شرکت جدید و فروش مستقیم تکنولوژی دانشگاهی به شرکت های متقاضی[89]. چنین شیوه هایی زمانی مثمرثمر هستند که تکنولوژی دانشگاهی بنیادین42 نبوده و بیشتر بصورت پله به پله باعث تقویت قدرت بازاری شرکت های ایجاد شده می شوند(به عنوان مثال، صنعت داروسازی). با این وجود، فایدۀ انتخاب شیوه های رقابتی محدود به نوآوری های غیربنیادین نیست. زمانیکه موانع کمی برای ورود به بازار وجود دارند و حقوق اختصاصی ضعیفی در بازار موجود می باشند، شیوه های رقابتی تجاری سازی برای نوآوری های بنیادینی همچون ایجاد شرکت جدید احتمال بکارگیری بیشتری دارند[90]. مخصوصاً اینکه، مجوزهای فاقد اثر صنعتی(که احتمال شکست مکانیزم های صدور مجوزهای تعاونی- محور بهره برداری را افزایش می دهند) به احتمال زیاد مستقیماً بوسیلۀ مخترع عضو هیأت علمی، از طریق تأسیس شرکتی جدید تجاری سازی خواهند شد تا باعث کاهش انتخاب متقابل، ریسک اخلاقی و موانعی که به هر صورت اتفاق خواهند افتاد، شوند[91].
2.3. انتخاب روش های تعاونی
زمانیکه سطوح کمتری از دانش ضمنی اعضای هیأت علمی جهت فرآیند تجاری سازی موردنیاز هستند، روش های تعاونی انجام کارآفرینی دانشگاهی مبدل به گزینه های رایج تری خواهند شد[87 و 92]. اعضای هیأت علمی درگیر در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی معمولاً شیوه های تعاون- محوری[93] همچون صدور مجوز بهره برداری، فعالیت های مشاوره ای، انتشارات علمی، آموزش و تبادلات شبکه ای را انتخاب می کنند. لووه43( 2006)[92] چنین می پندارد که مخترعان دانشگاهی هزینه های فرصت های تأسیس شرکت های جدید را مدنظر قرار می دهند؛ جائیکه هزینه ها بسیار بالا هستند، اعضای هیأت علمی تمایل بیشتری جهت چشم پوشی از حقوق انحصاری اختراعات خویش را خواهند داشت و سعی خواهند کرد اختراعات خویش را از طریق توافقات مربوط به صدور مجوز بهره برداری تعاونی- محور، تجاری سازی نمایند. ضمناً، دانشمندان مشهور که صاحب دانش ضمنی جهت تولید محصولات تجاری با ارزش تر می باشند اغلب در مؤسساتشان حفظ شده و ریسک گریزتر می باشند. به علاوه، زمانیکه شرکت های راغب، دارای منابعی بی ثبات هستند[94] و یا صاحب دارایی های مکمل خاصی هستند[91 و 95]، روش های تعاون- محور کارآفرینی دانشگاهی رایج تر می شوند. برای نمونه، زمانیکه پراکندگی و چندپارگی مربوط به صاحبان حقوق دارایی های اولیه، باعث می شود شرکت ها مجبور به کسب مجوز از متولیان گوناگون جهت ورود به بازار شوند، شرکت های دارای منابع بی ثبات و معلق ترغیب به سرازیر شدن جهت کسب مجوزهای مبتنی بر توافقات تعاون- محور با دانشگاه ها می کند[96].
3.3. انتخاب روش های پنهانی
اعضای هیأت علمی بدون افشای مالکیت های فکری خویش برای مراکز انتقال تکنولوژی44 دانشگاهی و مدیران دانشگاه ها می توانند اقدام به تأسیس شرکت های جدید نمایند[97]. چنین فعالیت های پنهانی کارآفرینی دانشگاهی45 کمتر در تحقیقات و تألیفات مربوط به این حوزه مورد بحث قرار گرفته اند[98]. انگیزه های اعضای هیأت علمی جهت استفاده از روش پنهانی بواسطه عواملی همچون تصورات ذهنی شان از ارزش تجاری اختراعات، تردید تجاری، دانش ضمنی مستتر در اختراع، محافظت از اختراع و حمایت مؤسسه ای از تصدی گری و فعالیت تجاری شکل می گیرند[92، 52 و99]. مراکز انتقال تکنولوژی های دانشگاهی نقش عمده ای را در شکل گیری چنین تصوراتی بازی می کنند[97].
سیاست های دانشگاهی در بر گیرندۀ کارآفرینی های پنهانی دانشگاهی از سیاست های کلان(سیاست های از بالا به پایین46) که فعالیت های کارآفرینی اعضای هیأت علمی را محدود می کنند گرفته تا سیاست هایی که آزمایش گری منجر به تصاحب حقوق مالکیت های فکری توسط مخترعان دانشگاهی را تشویق می کنند، متنوع می باشند[54]. همۀ سیاست های محدود کننده و یا آزمایش گرایانه، منجر به تأثیراتی مثبت جهت ممانعت از کارآفرینی پنهانی دانشگاهی نمی شوند[100-103]. با این وجود، در حالی تمام اختراعات اعضای هیأت علمی فاش نمی شوند که ممکن است تنها دستاوردهای جزئی از کارآفرینی های پنهانی دانشگاهی نصیب مخترعان دانشگاهی شود، زمانیکه مراکز انتقال تکنولوژی دانشگاهی در تجاری سازی بخش اعظمی از تکنولوژی های بسیار ارزشمند عملکردی مؤثر و کارآمد داشته باشند[78]. خلاصه اینکه، افشای ناقص و ناهمگون بودن انگیزشی بر چگونگی تعامل بازیگران درون دانشگاه و خارج از دانشگاه با یکدیگر تأثیر گذار است. همانطور که در بالا بحث شد، دانشگاه ها و دولت ها ممکن است کارآفرینی دانشگاهی را ارتقاء بخشند؛ در حالیکه اعضای هیأت علمی طرفدار آزادی دانشگاهی جهت ایفای نقش های دانشگاهی رایج هستند. به علاوه، تردیدهای احتمالی در خصوص عملیاتی شدن دانش دانشگاهی و تصاحب عایدات بازارهای تجاری نیز می توانند نقش های مهمی را در فرآیند انتخاب روش ایفا نمایند. مورد زیر به عنوان مرحلۀ سوم این مدل پیشنهاد می شود.
پیشنهاد سوم: ناهمگونی انگیزشی برخاسته از برنامه ریزی ها و افشاهای ناقص بر انتخاب بازیگران با انگیزه از بین شیوه های رقابتی، تعاونی، یا پنهانی کارآفرینی دانشگاهی تأثیرگذارند.
4. رقابت
همانند دیگر اشکال فعالیت های کارآفرینانه، سرمایه های انسانی، مالی و اجتماعی نیز منابع با ارزشی هستند که می توانند مزیت هایی رقابتی که نهایتاً به عملکرد برتر کارآفرینی دانشگاهی منجر می شوند را فراهم آورند[104-106]. منابعی که اغلب در مقالات و تألیفات مربوط به کارآفرینی دانشگاهی بحث می شوند عبارتند از مراکز انتقال تکنولوژی، موهبت هایی از جنس سرمایه های انسانی و اجتماعی47 از جانب اعضای هیأت علمی و اسناد با ارزش مربوط به ثبت اختراعات دانشگاهی. بحث بعدی در مورد برخی مزایای رقابتی و چالش های این منابع است.
1.4. مراکز انتقال تکنولوژی
مراکز انتقال تکنولوژی روابط مربوط به صدور مجوزهای بهره برداری از اختراعات دانشگاهی را مدیریت کرده و اقدامات لازمۀ اعضای هیأت علمی را در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی هماهنگ می کنند[95]. بینش های علمی نوظهوری را می توان از تألیفات مربوط به ویژگی های مراکز سودمند یا مضر در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی بدست آورد[107]. ماچو-استادلر48، پرز-کاستریلو49، و وگلر50(2007) اذعان می دارند: از آنجا که مراکز انتقال تکنولوژی بزرگتر، پروژه های بیشتری را جهت انتخاب در اختیار دارند، می توانند بواسطۀ اعتبار توسعه یافتۀ خویش، ابتکارات و نوآوری های باارزش تری را انتخاب نمایند تا عایدات بیشتری را کسب کنند[108]. همچنین، مارکمن51، فان52، بالکین53، و گیانیودیس54(2005) تصور می کنند که مراکز انتقال تکنولوژی غیرانتفاعی55 نسبت به مراکز انتقال تکنولوژی انتفاعی56، کمتر قادر به ایجاد ثروت از طریق تأسیس شرکت هستند[109].
مقایسه های انجام گرفته بین کشورها و شواهد تجربی نشان می دهند که دانشگاه های اروپایی دارای مراکز انتقال تکنولوژی از نظر میزان تجاری سازی تحقیقات دانشگاهی پشت سر دانشگاه های ایالات متحده آمریکا قرار می گیرند[110]. با استفاده از شواهد برگرفته از دانشگاه های ایتالیایی، ماسیو57(2010) چنین استدلال می کند که کیفیت تحقیقات دانشگاهی سرمنشاء تفاوت های مشارکتی مراکز انتقال تکنولوژی در مأموریت های تجاری سازی دانشگاه ها می باشد. دیگر دانشمندان و محققان این تصور را به چالش کشیده اند که مراکز انتقال تکنولوژی در ایالات متحدۀ آمریکا نسبت به مراکز مشابه خود در اروپا، مجوزهای بیشتری را جهت بهره برداری از تکنولوژی های دانشگاهی صادرکرده اند[111]. به عنوان نمونه، کانتی و گاول58(2011)، نشان می دهند که مراکز انتقال تکنولوژی در آمریکا انعطاف پذیری درآمدی بیشتری در مجوزهای صادر شده داشتند و لزوماً به کمیت بالاتر مجوزها نمی اندیشیدند. محققان چنین تفاوتی را در میزان انعطاف پذیری به کمک های مراکز انتقال تکنولوژی در آمریکا از نظر سرمایه انسانی نسبت می دهند[112].
2.4. سرمایه گذاری های انسانی
سرمایه گذاری های انسانی59 سرمنشاء ایجاد یک ارزش جدید بوده[113] و همچنین تأثیرات محسوسی را بر موفقیت یا شکست فعالیت های کارآفرینی دانشگاهی دارد. تأثیرات اختصاص سرمایۀ انسانی محسوس می باشند؛ زیرا اعضای هیأت علمی و تیم های تحقیقاتی شان اغلب در مراحل اولیۀ فرآیند تجاری سازی موردنیاز بوده و باید منشاء کمک باشند[94، 95، 114 و 115]. یافته های مطالعات پیشین مبنی بر این هستند که اعضای هیأت علمی که درگیر مشارکت در موفقیت شرکت های انشعابی هستند، احتمالاً دارای تجارب صنعتی یا تجاربی هستند که بر کمک های انسانی و اجتماعی آنها (به عنوان یک سرمایۀ انسانی و اجتماعی) می افزایند[30، 116-122].
به علاوه، همبستگی های دیگری نیز هستند که بین اختصاص سرمایۀ انسانی اعضای هیأت علمی و فعالیت های کارآفرینی دانشگاهی اعضای هیأت علمی مشاهده شده اند. کلافسن، جونز- ایوانز60(2000)[123] همبستگی های مثبتی را بین تجارب کارآفرینی اعضای هیأت علمی دانشگاه در سوئد، ایرلند و فعالیت های مشارکتی آنها در قالب تحقیقات و مشاوره های مورد قرارداد یافتند. با انتشار چنین تفکری، پرودان و درنووسک61(2010)[40] دریافتند که همبستگی مثبت بین اختصاص سرمایۀ انسانی و کارآفرینی دانشگاهی به احتمال زیاد بواسطۀ تصدی گر اعضای هیأت علمی کاهش می یابد. نکتۀ مهم اینجاست که اختصاص سرمایه ی انسانی نباید لزوماً از درون مجموعۀ دانشگاهی نشأت بگیرد. در واقع، دانشگاه ها اغلب کارآفرینان جانشین62 را جهت مدیریت فرآیند کارآفرینی دانشگاهی درگیر می کنند[114]؛ زیرا دانشمندان عضو هیأت علمی اغلب فاقد تجربۀ صنعتی و یا دانش کارآفرینی می باشند[124].
3.4. اختصاص سرمایۀ اجتماعی
سرمایۀ اجتماعی63 یکی دیگر از اهداف مهم منابع است[125]؛ زیرا کارآفرینی دانشگاهی اغلب از روابط شبکه ای(نه از کانال تحقیقات رسمی) نشأت می گیرد[126]. با این وجود، مشکل اینجاست که دانشگاهیان دارای استعدادهای کارآفرینی، کمتر دانش مربوط به نوآوری ها را با دانشگاه در میان می گذارند[127 و 128]. به علاوه، تفاوت هایی در توانایی های کارآفرینان دانشگاهی نوظهور، مبتدی و عادی جهت توسعۀ سرمایۀ اجتماعی از طریق برقراری روابط با شرکای تجاری و سرمایه گذاران شرکتهای سهامی وجود دارند[129، 117 و 130]. به عنوان نمونه، مطالعات پیشین چنین گزارش می کنند که اقلیت های عددی، همچون دانشمندان زن، ممکن است از انزوای اجتماعی رنج ببرند[131-133]. این انزوای اجتماعی می تواند تأثیرات منفی بر موفقیت تعاملات دانشگاهیان با بخش صنعت به منظور تجاری سازی دانش ضمنی آنها داشته باشد[116و 134-136].
4.4. پرونده های ثبت اختراع
برخی از اختراعات که نشأت گرفته از مجموعۀ درونی دانشگاه هستند، نسبت به بقیه، ارزش بیشتری جهت کارآفرینی دانشگاهی[137 و 138] در بازارهای رقابتی محصولات و ایده ها دارند. جهت ممانعت از حیف و میل مجوزهای بهره برداری از اختراعات، دانشگاه ها احتمالاً متحمل منازعات و دادرسی هایی اساسی و هزینه هایی اجتماعی شود که باعث کاهش ارزش کلی مجوزهای بهره برداری از اختراعاتشان می شوند[139]. با این وجود، همانطور که کوکبرن و همکاران64(2010)[96] تصور می کنند، ارزش مجموعه جوازهای بهره برداری از اختراعات دانشگاهی، با کیفیت اجرای فعالیت های کارآفرینی دانشگاهی آنها همبستگی مثبت دارد. مخصوصاً اینکه، مجوزهای با ارزش دانشگاهی دارای همبستگی مثبت با کیفیت عملکردی دانشگاه ها در بازارهای دارای سیستم های پراکنده جهت محافظت از حقوق مالکیت های فکری می باشند؛ زیرا بدون تصرف حقوق مالکیت ها که برخاسته از سهام حق اختراعات هستند، دانشگاه ها قدرت چانه زنی خود را در بازار فروش ایده ها و تئوری های نوآورانه کاهش یافته خواهند یافت[139]. به طور خلاصه، منابع تمرکزبخش که فوائد رقابتی را فراهم می آورند، نقش مهمی را در فرآیند اجرای کارآفرینی دانشگاهی ایفا می کنند[104-106]. مورد زیر به عنوان مرحلۀ چهارم این مدل پیشنهاد می شود.
پیشنهاد چهارم: مراکز انتقال تکنولوژی، تخصیص های سرمایه ای و مجوزهای ثبت اختراعات و منابعی که بازیگران اقتصادی در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی با آنها درگیرند، می توانند جهت دستیابی به امتیازهای رقابتی با هم ترکیب شده و نهایتاً منجر به عملکرد برتر شوند.
5. اجرا
آخرین مرحلۀ مدل گام به گام کارآفرینی دانشگاهی، بر اجرای کارآفرینی دانشگاهی متمرکز است. تولیدات یا صادرات دانشی65 معیارهای اصلی اجرا و عملکرد در زمینه کارآفرینی دانشگاهی هستند. فارغ از بحث های نامتعارف، شواهدی مبنی بر این حقیقت وجود دارند که تولیدات یا صادرات دانشی مستقیم و غیرمستقیم(از طریق تدوین حقوق مالکیت های فکری دانشگاه به شکل صدور مجوزهای بهره برداری از این دارایی ها و دیگر مکانیزم های مشارکتی) توانایی های یادگیری اکتشافی و بهره برداری از بازیگران درونی و بیرونی دانشگاه را افزایش می دهند[140 و 141]. علاوه بر تولیدات یا صادرات دانشی، دیگر معیارهای عملکردی برای بازیگران اقتصادی خاص، مهم هستند. حفظ و ترفیع از نظر دانشگاهیان و اعضای هیأت علمی درجۀ بالایی از اهمیت دارند، در حالیکه تولید درآمد از مالکیت های فکری دانشگاهی، از نظر دانشگاه ها دارای درجۀ بالایی از اهمیت می باشد. برای بخش صنعت، عایدات حاصل از سرمایه گذاری و صرفه جویی های هزینه ای در نوآوری های خارج از بازار، معیارهای عملکردی مهمی هستند؛ و برای دولت ها، توسعۀ اقتصادها و مولّد بودن بازارهای کاری نیز مهم هستند.
1.5. صادرات دانشی
فوائد گسترش دانش در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی، از جنبه های ظرفیت جذب[142] و در مجاورت بودن[143] با افراد، شرکتها و بازیگران منطقه ای هستند. صادرات دانش، بر توانایی حل مسئلۀ صنایع[140 و 144] و اثربخشی سیاستهای عمومی منطقه ای[145] تأثیرگذارند. فهم و درک وابستگی های رویکردی صادرات دانشی حاصل از کارآفرینی دانشگاهی، زمانی به طور ویژه ای مهم می شود که منطقه فاقد پاداش ها و مشوق های مناسب جهت تقویت تحقیقات در زمینۀ نوآوری های بنیادین66 باشد[146]. به عنوان نمونه، در اروپا، دانشگاه و اعضای هیأت علمی با فشار مضاعفی جهت مبادرت به کارآفرینی دانشگاهی در مناطق دارای جاذبه های کم، مواجه هستند[147]. به همین دلایل مشابه در ایالات متحدۀ آمریکا، تنها برخی از ایالت ها(همچون کالیفرنیا) به طور برجسته و محسوسی از صادرات علمی منطقه ای سود برده اند[148].
2.5. اعضای هیأت علمی
اعضای هیأت علمی که درگیر کارآفرینی دانشگاهی می شوند، ممکن است منافعی همگن از دوگانگی نقش های سنتی و تجاری خویش بدست نیاورند[149، 116، 150 و 151]. اشکال گوناگون تبادلات رسمی و غیررسمی دانش، تأثیراتی مستقل، جایگزین، و یا مکمل بر بهره وری دانشگاه دارند[60]. شواهدی دال بر این حقیقت وجود دارند که صدور مجوزهای بهره برداری از اختراعات دانشگاهی، ایجاد شرکت های انشعابی و مشاوره دادن، مکمل همدیگر می باشند[22]. ولی شواهد مربوط به روابط آمیخته بین چنین فعالیت های تجاری و بهره وری تحقیقاتی دانشگاه وجود دارد. به عنوان نمونه، دی ایست و پرکمن67(2011)[94] اذعان می دارند که بهره وری تحقیقاتی دانشگاه، باعث افزایش کارآفرینی دانشگاهی می شود؛ زیرا دانشگاه و اعضای هیأت علمی در تعاملات تجاری شان با بخش صنعت، بیشتر متکی بر تحقیقاتشان می باشند. دیگر محققان نیز در این زمینه موافق بوده و بر این تصور هستند که دانشگاهیان درگیر در تحقیقات مربوط به حل مشکلات تجاری بیش از همکاران هم رشتۀ خویش تألیفات دارند[152-154].
تا حدودی، تعاملات تجاری با بخش صنعت، بر عملکرد تحقیقاتی مبتنی بر انگیزه های شخصی، درآمدی و کارآفرینانۀ اعضای هیأت علمی تأثیرگذار هستند[155-157]. مصاحبه های مربوط به 1000 نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاهی در مؤسسات ایالات متحدۀ امریکا که توسط لی68(1996)[158] انجام شدند نشان دادند که علی رغم حمایت اکثر دانشگاهیان از فعالیت های تجاری دانشگاهی، آنها نگران وابستگی دانشگاه هایشان به بودجه ی بخش صنعت بودند که با آزادی دانشگاهی آنها تداخل داشت. در جاهایی که چنین تنش هایی بوجود آمد، مدل های چرخۀ زندگی ترزبای69، ترزبای70، و گوپتا- ماخرجی71(2007) نشان می دهند که اعضای هیأت علمی، بهتر است به فکر پاسخگویی به تنش از طریق رها کردن اوقات فراغت باشند تا اینکه یا در فکر انتشار یا پی گیری فعالیت های تجاری باشند[159].
3.5. دانشگاه ها
سیاست های دانشگاهی که بر عملکرد کارآفرینی دانشگاهی تأثیر گذار هستند از نظر سطح قابلیت انتخاب(گزینش پذیری) و سرمایه گذاری در کارآفرینی دانشگاهی با هم متفاوت هستند[160]. اگرچه برخی از تجارب موفق وجود دارند، ولی دانشگاه ها از آن سو و این سوی کمیسیون ها، هنوز در حال آزمودن شرایط هستند تا بفهمند کدام سیاست ها به مأموریت های دانشگاه در جهت دستیابی به تعادلی مولّد از آموزش، تحقیق و تجاری سازی کمک می کنند و کدام سیاست ها از تحقق چنین تعادلی ممانعت می کنند[98]. به طور کلی، دانشگاه هایی که مبتکران اولیۀ برنامه های انتقال تکنولوژی بودند، نسبت به دانشگاه هایی که مأموریت های جدید تجاری سازی دارند، از صدور مجوزهای بهره برداری از اختراعات دانشگاهی درآمد بالاتری کسب می کنند[161]. استراتژی های واضحی که به موفقیت آنها کمک کرده اند برگرفته از تجربیات پیشین از منابع تجهیز کننده(یعنی بودجۀ صنعتی، هیأت علمی با کیفیت و بستۀ اختراعات، ویژگی های مراکز انتقال تکنولوژی، و بذل و بخشش سرمایه های مخاطره آمیز) هستند. در غیر این صورت، دانشگاه ها کم و بیش باید ریسک سرمایه گذاری در کارآفرینی دانشگاهی را بپذیرند. بنابراین، استراتژی های شفاف اعضای هیأت علمی را قادر می سازند تا بر نقش های تخصصی خویش در دانشگاه تمرکز کنند و اعضای خارج از دانشگاه را قادر می سازند تا بر نقش های خود به عنوان کارآفرینان متخصص تمرکز نمایند[50]. استراتژی های نمونه عبارتند از بکارگیری نمایندگانی کارآفرین جهت اعمال حمایت، کاهش تصدی گری دانشگاه ها بر شرکت های انشعابی؛ تسهیل انتقال دانش ضمنی مخترعان دانشگاهی؛ و اقدام به نوآوری های مشترک با بخش صنعت[115 و 161].
یک بحث رایج در مقالات و تألیفات این است که دانشگاه ها باید با استفاده از مکانیزم های تعاون- محور همچون صدور مجوزهای بهره برداری، آن طور که در تقابل با تولیدات رقابتی شرکت های انشعابی قرار گیرند(که می توانند پر هزینه تر و وقت گیرتر باشند) در فرآیند کارآفرینی دانشگاهی درگیر شوند[95 و 163]. یک تجزیه و تحلیل اکتشافی از فروش های مشارکتی در 11 دانشگاه ایالات متحده و کانادا، که توسط برای و لی(2000)[164] انجام شد، کمک شایانی به این بحث می کند. این تحلیل و مطالعه به این نتیجه رسید که کسب یک جایگاه مشارکتی در یک شرکت استارتاپ باعث به حداکثر رسیدن عایدات مالی حاصل از مالکیت های فکری دانشگاه می شود، زمانیکه هماهنگ با توافقات رایج صدور مجوز بهره برداری از اختراعات دانشگاهی باشند. چنین یافته هایی باعث کسب بینش ها و بصیرت هایی می شوند که قادرند اثربخشی سیاست های دانشگاهی طراحی شده جهت به حداکثر رساندن عایدات مالی از فرآیند کارآفرینی دانشگاهی را افزایش دهند. با این وجود، شیوه های کسب درآمدی که دانشگاه ها از طریق مشارکت شان در شرکت های جدید و صدور مجوزهای بهره برداری از تکنولوژی های دانشگاه برای خود مهیا ساخته اند، جایگزین مناسبی برای حمایت تقلیل یافتۀ دولت از علوم آزاد نبوده اند[21 و 3].
4.5. شرکت های صنعتی
صادرات دانشی از دانشگاه ها، محرک های مهمی جهت توسعه ی اقتصادی و ایجاد ثروت هستند[84، 165 و 166]. همچنین، ارتباط با دانشگاه برای شرکت های صنعتی مهم است[110]؛ زیرا میزان دسترسی آنها را به دانش ضمنی و مدونی72 که می توانند جهت حل مشکلات و مسائل و کشف بازارهای جدید استفاده شوند، را افزایش می دهد[167]. با این وجود، برخی شرکت ها فاقد قابلیت های یادگیری کاوشی بوده و ارتباطات آنها با دانشگاه ها ممکن است منتج به مزیت ها و امتیازهای رقابتی نشوند[168]. با این وجود، مطالعات تجربی در بریتانیا و ایالات متحدۀ آمریکا چنین پنداری را ایجاد می کنند که افزایش تعاملات با دانشگاه ها می توانند قابلیت های یادگیری کاوشی را در شرکت ها ایجاد کنند[140، 60 و 163]. پس، یک معیاری که شرکت ها می توانند جهت افزایش و تقویت عملکرد کارآفرینی دانشگاهی شان بکار گیرند نقل مکان کردن به حوزه جغرافیایی دانشگاه ها است تا دانش فکری و تئوریک اعضای هیأت علمی بتوانند از طریق توافق نامه های مشارکت مستقیماً وارد این شرکت ها شوند. معیار دیگری که شرکت ها می توانند استفاده کنند محدود کردن دسترسی دیگر شرکت ها به دانش ضمنی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها می باشد. این محدودیت می تواند از طریق توافقات استثناپذیر73 و حمایت مالی صنعت از تحقیقات، انجام شود[144]. مورد زیر به عنوان مرحلۀ پنجم این مدل پیشنهاد می شود.
پیشنهاد پنجم: عملکرد کارآفرینی دانشگاهی تحت تأثیر انگیزه، منابع بازیگران اقتصادی و مکانیزم های نظارتی و رویه ای که بازیگران جهت تجاری سازی دانش تولید شده در محیط دانشگاه انتخاب می کنند، می باشد.
بحث
مدل گام به گام کارآفرینی دانشگاهی که در این مقاله معرفی شد، یک شیوۀ ساختارمند را جهت فهم روابط تسهیل کننده و واسطه گر که باعث تحرک کارآفرینی دانشگاهی می شوند، ارائه می کند. مخصوصاً اینکه، بازیگران حوزۀ کارآفرینی دانشگاهی، بر خلاف دیگر بازیگران اقتصادی، با مشوق های یکسان بازاری تحریک نمی شوند[169-171]. به علاوه، خصوصی سازی تحقیقات دانشگاهی تحت حمایت بودجۀ دولتی[61]، باعث ایجاد فرآیندی پویا می شود که حد و مرزهای تعریفی ما را از انگیزه ها و انتخاب حوزۀ کارآفرینی برای فعالیت، کنار زده و پشت سر می گذارد. پذیرفتن یک روش گام به گام، درآمدها و فرصت های جدیدی را برای محققان کارآفرینی دانشگاهی فراهم می آورند تا تئوری های گوناگونی را عرضه کرده و بتوانند پدیده های مشاهده شده را تشریح و پیش بینی کنند. تئوری های منابع- محور74 می توانند به عنوان چارچوبی تئوریکی برای فهم چگونگی تأثیرگذاری منابع محدود بر انگیزش بازیگران جهت مبادرت به کارآفرینی دانشگاهی، استفاده شوند[25، 172، 173]. همچنین، تئوری های منابع- محور می توانند جهت پیش بینی اجرای فعالیت کارآفرینی دانشگاهی بکار روند[104-106]. تئوری های اقتصادی می توانند بصیرانه75 نیز باشند. در مباحثه ی غیرمتعارف پیش رو، واضح نمی شود که آیا کارآفرینی دانشگاهی برای پیشرفت علم و تکنولوژی[174-176] و پیشرفت کلی اقتصاد[177] مفید یا مضر است. هزینه های مربوط به تجاری سازی دانش دانشگاهی ممکن است باعث ایجاد ناهماهنگی های انگیزشی در مراحل انتخاب و نظارت فرآیند کارآفرینی دانشگاهی شوند. تئوری نمایندگی76 و هزینه های اقتصادی معاملات، می توانند جهت بررسی منافع شخصی منتجه، عقلانیت محدود77 و اجتناب از فرصت طلبی78 مورد استفاده قرار گیرند[178-181].
بکارگیری یک روش گام به گام جهت بررسی کارآفرینی دانشگاهی فرصت هایی را نیز برای محققان جهت استنتاج تئوری هایی همچون دوجانبه79، مکمل بودن80 و تعارض81 فراهم می آورد. چنین تئوری هایی می توانند حامی بررسی های مربوط به مشوق ها و مکانیزم هایی باشند،که در مراحل مختلف مکمل، جایگزین، یا متعارض هستند[183،182، 22 و 184]. علاوه بر این، سرمایۀ انسانی، هویت نقش82 و تئوری های هدف گذاری83 می توانند بصیرت هایی را برای دانشگاهیان و اعضای هیأت علمی فراهم آورند تا احساساتی را در خصوص نقش های تجاری و دانشگاهی خویش[33 و185] و نیز در خصوص انتخاب ها و استراتژی های تعاون- محورشان شکل دهند[134، 117 و 186]. همچنین، تئوری شبکه ای، یا به تنهایی و یا ترکیب شده با تئوری های مرتبط، ممکن است چگونگی و زمان تأثیرگذاری تفاوت های شیوه های ارتباطی بین دانشگاه ها و بخش صنعت بر مکانیزم های نظارتی و رویه ای که توسط بازیگران گوناگون انتخاب می شوند را توضیح دهد[35 و 121].
نتیجه گیری و پیشنهادهایی برای اعضای هیأت علمی، دانشگاه ها و شرکای صنعتی
در سایۀ تحقیقات و مدل عرضه شده در این مقاله، برخی توصیه ها را می توان انجام داد که ممکن است در تسهیل ارتباط و پیوستگی سه بازیگر اصلی فرآیندهای کارآفرینی دانشگاهی و تجاری سازی مؤثر افتند. اولاً اینکه، محققان دانشگاهی باید واقعیت جدید بودجه های تحقیقاتی را درک کنند. برنامه ها و کمک های دولتی روز به روز در حال کاهش هستند؛ زیرا دولت ها در کاستن از توجه بودجه ای به تحقیقات علمی می باشند. تحقیقات تحت حمایت مالی، روش جدیدی برای حمایت از کشفیات علمی هدفمند می باشند. همچنین دانشگاهیان و اعضای هیأت علمی باید از تلاش های دانشگاه در جهت تجاری سازی تولیدات علمی استقبال کنند؛ زیرا چنین تلاش هایی منجر به کسب درآمدهایی می شوند که برای حمایت از تلاش های تحقیقاتی آینده استفاده می شوند. پس آنها باید در جلسات مربوط به تجاری سازی شرکت کنند و باید در جهت تقویت تولیدات و صادرات دانشی تلاش کنند. ثانیاً، دانشگاه ها باید منتقدانه معیارهای بکار رفته جهت ارزیابی عملکرد اعضای هیأت علمی را مورد بررسی و ارزشیابی قرار دهند. سیاست های حفظ و ترفیع رایج با فعالیت های تجاری سازی و مشارکت در تحقیقات تحت حمایت مالی سازگار و هماهنگ نیستند. همانطور که کر84 اشاره می کند، احمقانه است اگر به "الف" پاداش بدهیم و به "ب" امیدوار باشیم[187]. ثالثاً، شرکای صنعتی باید به استراتژی های بازسازی اختراعات با مشارکت دانشگاه ها توجه کنند. نوآوری باید در هر دو سو جریان داشته باشد و به محققان دانشگاهی اجازه می دهند تا ورودی های داده ای بیشتر و قوی تری جهت اندیشه پردازی، جریان های تحقیقاتی، و نتایج احتمالی داشته باشند. بخش صنعت نیز، بجای توسعۀ آزمایشگاه تحقیقاتی خاص خود، باید بر روی دانش و علم توسعه یافته و پرورش یافته در دانشگاه های تحقیقاتی سرمایه گذاری کنند. چنین سرمایه گذاری باعث محافظت و تسریع توسعۀ نسل های بعدی محققان خواهد شد. نهایتاً اینکه، هر سه شریک این فرآیند باید بر ایجاد ارتباطات بهتر تمرکز کنند. شرکای صنعتی باید در خدمت هیأت ها و کمیسیون های مشورت دهنده85 بوده و در فرآیند تربیت دانشجویان مقطع دکتری مشارکت کنند. دانشگاه و دانشجویان باید به عنوان کارورز برای شرکای صنعتی وقت بگذارند تا فهم بهتری از اهمیت تحقیقات تحت حمایت مالی بدست آورده و قدر فرصت های موجود را بدانند. در پایان، هیأت ها و کمیسیون های مشورت دهندۀ برنامه های دانشگاهی باید به ایجاد پل ارتباطی بین اعضای هیأت علمی، دانشگاه ها و شرکای صنعتی کمک کنند. جلسات مشاوره ای منظم باعث تقویت انسجام و تفکر پیشرو خواهند شد.
منابع
1. Chrisman, J., Hynes, T., & Fraser, S. (1995). Faculty entrepreneurship and economic development: The case of the University of Calgary. Journal of Business Venturing, 10, 267–281.
2. Feller, I., & Feldman, M. (2010). The commercialization of academic patents: Black boxes, pipelines, and Rubik’s cubes. Journal of Technology Transfer, 35(6), 597–616.
3. Lerner, J. (2005). The university and the start-up: Lessons from the past two decades. Journal of Technology Transfer, 30(1/2), 49–56.
4. Siegel, D. S. (Ed.). (2006). Technological entrepreneurship: Institutions and agents involved in university technology transfer. Cheltenham, UK: Edward Elgar Publishing.
5. Mustar, P., Renault, M., Colombo, M., Piva, E., Fontes, M., Lockett, A., Moray, N. (2006). Conceptualizing the heterogeneity of research-based spinoffs: A multi-dimensional taxonomy. Research Policy, 35, 289–308.
6. Niosi, J. (2006). Introduction to the symposium: Universities as a source of commercial technology. Journal of Technology Transfer, 31, 399–402.
7. Carayannis, E., Rogers, E., Kuriharac, K., & Allbritton, M. (1998). High-technology spinoffs from government R&D laboratories and research universities. Technovation, 18(1), 1–11.
8. Pirnay, F., Surlemont, B., & Nlemvo, F. (2003). Toward a typology of university spin-offs. Small Business Economics, 21, 355–369.
9. Ireland, R. D., Covin, J. G., & Kuratko, D. F. (2009). Conceptualizing corporate entrepreneurship strategy. Entrepreneurship Theory and Practice, 3(1), 19–46.
10. Hornsby, J. S., Naffziger, D. W., Kuratko, D. F., & Montagno, R. V. (1993). An interactive model of the corporate entrepreneurship process. Entrepreneurship Theory and Practice, 17(2), 29–37.
11. Kuratko, D. F., Hornsby, J. S., & Bishop, J. W. (2005). An examination of managers’ entrepreneurial actions and job satisfaction. International Entrepreneurship and Management Journal, 1(3), 275–291.
12. Kuratko, D. F., Hornsby, J. S., & Goldsby, M. G. (2004). Sustaining corporate entrepreneurship: A proposed model of perceived implementation/outcome comparisons at the organizational and individual levels. International Journal of Entrepreneurship and Innovation, 5(2), 77–89.
13. Burgelman, R. (1983). Corporate entrepreneurship and strategic management: Insights from a processes study. Management Science, 29(12), 1349–1364.
14. Guth, W. D., & Ginsberg, A. (1990). Corporate entrepreneurship. Strategic Management Journal, 11(Special Issue), 5–15.
15. Covin, J. G., & Slevin, D. P. (1991). A conceptual model of entrepreneurship as firm behavior. Entrepreneurship Theory and Practice, 16(1), 7–25.
16. Lumpkin, G. T. & Dess, G. G. (1996). Clarifying the entrepreneurship orientation construct and linking it to performance. Academy of Management Review, 21, 135–172.
17. Dess, G. G., Ireland, R. D., Zahra, S. A., Floyd, S. W., Janney, J. J., & Lane, P. J. (2003). Emerging issues in corporate entrepreneurship. Journal of Management, 29(3), 351–378.
18. Floyd, S. W., & Lane, P. J. (2000). Strategizing throughout the organization: Managing role conflict in strategic renewal. Academy of Management Review, 25, 154–177.
19. Baldini, N., Grimaldi, R., & Sobrero, M. (2006). Institutional changes and the commercialization of academic knowledge: A study of Italian universities’ patenting activities between 1965 and 2002. Research Policy, 35(4), 518–532.
20. Baldini, N., Grimaldi, R., & Sobrero, M. (2007). To patent or not to patent? A survey of Italian inventors on motivations, incentives and obstacles to university patenting. Scientometrics, 70(2), 333–354.
21. Geuna, A., & Nesta, L. J. (2006). University patenting and its effects on academic research: The emerging European evidence. Research Policy, 35(6), 843–863.
22. Landry, R., Amara, N., & Rherrad, I. (2006). Why are some university researchers more likely to create spin-offs than others? Evidence from Canadian universities. Research Policy, 35, 1599–1615.
23. Rasmussen, E., Moen, O., & Gulbrandsen, M. (2006). Initiatives to promote commercialization of university knowledge. Technovation, 26(4), 518–533.
24. Owen-Smith, J. (2003). From separate systems to a hybrid order: Accumulative advantage across public and private science at research one universities. Research Policy, 32(6), 1081–1104
25. Casciaro, T., & Piskorski, M. J. (2005). Power imbalance, mutual dependence, and constraint absorption: A closer look at resource dependence theory. Administrative Science Quarterly, 50, 167–199.
26. Pfeffer, J., & Salancik, G. (1978). The external control of organizations: A resource dependence perspective. New York, NY: Harper & Row.
27. McMullen, J. S., & Shepherd, D. A. (2006). Entrepreneurial action and the role of uncertainty in the theory of the entrepreneur. Academy of Management Review, 31, 132–152.
28. Shepherd, D., & Patzelt, H. (2011). The new field of sustainable entrepreneurship: Studying entrepreneurial action linking “What is to be sustained” with “What is to be developed”. Entrepreneurship Theory and Practice, 35(1), 137–163.
29. Bercovitz, J., & Feldman, M. (2008). Academic entrepreneurs: Organizational change at the individual level. Organization Science, 19, 69–89
30. Stuart, T. E., & Ding, W. (2006). When do scientists become entrepreneurs? The social structural antecedents of commercial activity in the academic life sciences. American Journal of Sociology, 112, 97–114.
31. Kenney, M., & Goe, W. R. (2004). The role of social embeddedness in professorial entrepreneurship: A comparison of electrical engineering and computer science at U.C. Berkeley and Stanford. Research Policy, 33(5), 691–707.
32. Ibarra, H. (1999). Provisional selves: Experimenting with image and identity in professional adaptation. Administrative Science Quarterly, 44(4), 764–791.
33. Jain, S., George, G., & Maltarich, M. (2009). Academics or entrepreneurs? Investigating role identity modification of university scientists involved in commercialization activity. Research Policy, 38(6), 922–935.
34. Stets, J. E., & Burke, P. J. (2000). Identity theory and social identity theory. Social Psychology Quarterly, 63, 224–237.
35. Balconi, M., & Laboranti, A. (2006). University–industry interactions in applied research: The case of microelectronics. Research Policy, 35, 1616–1630.
36. Sonpar, K., Pazzaglia, F., & Kornijenko, J. (2010). The paradox and constraints of legitimacy. Journal of Business Ethics, 95, 1–21.
37. Reay, T., & Hinings, C. R. (2009). Managing the rivalry of competing institutional logics. Organization Studies, 30(6), 629–652.
38. Smilor, R., Gibson, D., & Dietrich, G. (1990). Spin-out companies: Technology start-ups from UT-Austin. Journal of Business Venturing, 5(1), 63–76.
39. Krueger, N. (1993). The impact of prior entrepreneurial exposure on perceptions of new venture feasibility and desirability. Entrepreneurship Theory and Practice, 18, 5–21.
40. Prodan, I., & Drnovsek, M. (2010). Conceptualizing academic-entrepreneurial intentions: An empirical test. Technovation, 30, 332–347.
41. Doutriaux, J. (1987). Growth pattern of academic entrepreneurial firms. Journal of Business Venturing, 2, 285–297.
42. Krueger, N. F., Reilly, M. D., & Carsrud, A. L. (2000). Competing models of entrepreneurial intentions. Journal of Business Venturing, 15, 411–432.
43. Baldini, N. (2009). Implementing Bayh–Dole-like laws: Faculty problems and their impact on university patenting activity. Research Policy, 38(8), 1217–1224.
44. Perez, M., & Sanchez, A. M. (2003). The development of university spin-offs: Early dynamics of technology transfer and networking. Tec novation, 23, 823–831.
45. Hayter, C. S. (2011). In search of the profit-maximizing actor: Motivations and definitions of success from nascent academic entrepreneurs. Journal of Technology Transfer, 36(3), 340–352.
46. Azoulay, P., Ding, W., & Stuart, T. (2009). The impact of academic patenting on the rate, quality and direction of (public) research output. The Journal of Industrial Economics, 57(4), 637–676.
47. Beath, J., Owen, R., Poyago-Theotoky, J., & Ulph, D. (2003). Optimal incentives for income-generation within universities. International Journal of Industrial Organization, 21, 1301–1322.
48. Park, J., Ryu, T., & Gibson, D. V. (2010). Facilitating public-to-private technology transfer through consortia: Initial evidence from Korea. Journal of Technology Transfer, 35(2), 237–252.
49. Florida, R., & Kenney, M. (1988). Venture capital financed innovation and technological change in the United States. Research Policy, 17, 119–137.
50. Lockett, A., & Wright, M. (2005). Resources, capabilities, risk capital and the creation of university spin-out companies. Research Policy, 34(7), 1043–1057.
51. Knockaert, M., Wright, M., Clarysse, B., & Lockett, A. (2010). Agency and similarity effects and the VC’s attitude towards academic spin-out investing. Journal of Technology Transfer, 35(6), 567–584.
52. Bathelt, H., Kogler, D. F., & Munro, A. K. (2010). A knowledge-based typology of university spin-offs in the context of regional economic development. Tec novation, 30, 519–532.
53. Bozeman, B., & Gaughan, M. (2007). Impacts of grants and contracts on academic researchers’ interactions with industry. Research Policy, 36, 694–707.
54. Argyres, N. S., & Liebeskind, J. P. (1998). Privatizing the intellectual commons: Universities and the commercialization of biotechnology. Journal of Economic Behavior and Organization, 35, 427–454.
55. Cohen, W. M., Nelson, R. R., & Walsh, J. P. (2002). Links and impacts: The influence of public research on industrial R&D. Management Science, 48(1), 1–23.
56. Hall, B. H., Link, A. N., & Scott, J. T. (2001). Barriers inhibiting industry from partnering with universities: Evidence from the advanced technology program. Journal of Technology Transfer, 26, 87–98.
57. Link, A. N., & Scott, J. T. (2001). Public/private partnerships: Stimulating competition in dynamic markets. International Journal of Industrial Organization, 19, 763–794.
58. Tether, B. S. (2002). Who co-operates for innovation, and why: An empirical analysis. Research Policy, 31(6), 947–967.
59. Mansfield, E., & Lee, J. (1996). The modern university: Contributor to industrial innovation and recipient of industrial R&D support. Research Policy, 25, 1047–1058.
60. Feller, I., Ailes, C. P., & Roessner, J. D. (2002). Impacts of research universities on technological innovation in industry: Evidence from engineering research centers. Research Policy, 31, 457–474.
61. Hagedoorn, J., Link, A. N., & Vonortas, N. S. (2000). Research partnerships. Research Policy, 29, 567–586.
62. Shapiro, C. (1985). Patent licensing and R&D rivalry. American Economic Review, 75, 25–30.
63. Bessy, C., & Brousseau, E. (1998). Technology licensing contracts features and diversity. International Review of Law and Economics, 18, 451–489.
64. Grant, R. (1996). Towards knowledge based theory of the firm. Strategic Management Journal, 17, 109–122.
65. Rosenberg, N. (1992). Scientific instrumentation and university research. Research Policy, 21, 381–391.
66. Etzkowitz, H., & Leydesdorff, L. (2000). The dynamics of innovation: From national systems and ‘‘Mode 2’’ to a triple helix of university– industry–government relations. Research Policy, 29, 109–123.
67. Niosi, J. (2002). National systems of innovations are “x-efficient” (and x-effective): Why some are slow learners. Research Policy, 31, 291–302.
68. Etzkowitz, H. (1998). The norms of entrepreneurial science: Cognitive effects of the new university–industry linkages. Research Policy, 27, 823–833.
69. Etzkowitz, H., Webster, A., Gebhardt, C., & Terra, B. (2000). The future of the university and the University of the Future: Evolution of ivory tower to entrepreneurial paradigm. Research Policy, 29, 313–330.
70. Inzelt, A. (2004). The evolution of university–industry–government relationships during transition. Research Policy, 33, 975–995.
71. Thursby, J., & Kemp, S. (2002). Growth and productive efficiency of university intellectual property licensing. Research Policy, 31, 109–124.
72. Motohashi, K. (2005). University–industry collaborations in Japan: The role of new technology-based firms in transforming the national innovation system. Research Policy, 34(5), 583–594.
73. Wu, W. (2010). Managing and incentivizing research commercialization in Chinese universities. Journal of Technology Transfer, 35, 203–224.
74. Chang, Y., Chen, M., & Yang, P. Y. (2005). Industrializing academic knowledge in Taiwan. Research Technology Management, 48, 45–50.
75. Alshumaimri, A., Aldridge, T., & Audretsch, D. B. (2010). The university technology transfer revolution in Saudi Arabia. Journal of Technology Transfer, 35(6), 585–596.
76. Grimpe, C., & Fier, H. (2010). Informal university technology transfer: A comparison between the United States and Germany. Journal of Technology Transfer, 35(6), 637–650.
77. Paraskevopoulou, E. (2013). The Adoption of Bayh-Dole Type Policies in Developing Countries, World Bank, the Innovation Policy Platform
78. Thursby, J. G., Jensen, R., & Thursby, M. C. (2001). Objectives, characteristics and outcomes of university licensing: A survey of major U.S. universities. Journal of Technology Transfer, 26, 59–72.
79. Baldini, N. (2010). Do royalties really foster university patenting activity? An answer from Italy. Technovation, 30, 109–116.
80. Macho-Stadler, I., Martinez-Giralt, X., Perez-Castrillo, D. (1996). The role of information in licensing contract. Research Policy, 25, 25–41.
81. Dechenaux, D., Thursby, M., & Thursby, J. (2009). Shirking, sharing risk and shelving: The role of university license contracts. International Journal of Industrial Organization, 27, 80–91.
82. Bousquet, A., Cremer, H., Ivaldi, M., & Wolkowiz, M. (1998). Risk sharing in licensing. International Journal of Industrial Organization, 16, 535–554.
83. Mendi, P. (2005). The structure of payments in technology transfer contracts: Evidence from Spain. Journal of Economics and Management Strategy, 14(2), 403–429.
84. Di Gregorio, D., & Shane, S. (2003). Why do some universities generate more start-ups than others? Research Policy, 32, 209–227.
85. Feldman, M., Feller, I., Bercovitz, J., & Burton, R. (2002). Equity and the technology transfer strategies of American research universities. Management Science, 48, 105–121.
86. Klemperer, P. (1990). How broad should the scope of patent protection be? RAND Journal of Economics, 21, 113–130.
87. Pries, F., & Guild, P. (2011). Commercializing inventions resulting from university research: Analyzing the impact of technology characteristics on subsequent business models. Tec novation, 31(4), 151–160.
88. Scotchmer, S., & Green, J. (1990). Novelty and disclosure in patent law. RAND Journal of Economics, 21, 131–143.
89. Cockburn, I. M., & Stern, S. (2010). Finding the endless frontier: Lessons from the life sciences innovation system for technology policy. Capitalism and Society, 5(1), 1.
90. Gans, J., & Stern, S. (2003). The product market and the market for “ideas”: Commercialization strategies for technology entrepreneurs. Research Policy, 32, 333–350.
91. Shane, S. (2002). Selling university technology: Patterns from MIT. Management Science, 48(1), 122–138.
92. Lowe, R. A. (2006). Who develops a university invention? The impact of tacit knowledge and licensing policies. Journal of Technology Transfer, 31, 415–429.
93. D’Este, P., & Perkmann, M. (2011). Why do academics engage with industry? The entrepreneurial university and individual motivations. Journal of Technology Transfer, 36(3), 316–339.
94. Agrawal, A. (2006). Engaging the inventor: Exploring licensing strategies for university inventions and the role of latent knowledge. Strategic Management Journal, 21(1), 63–79.
95. Macho-Stadler, I., & Perez-Castrillo, D. (2010). Incentives in university technology transfers. International Journal of Industrial Organization, 28, 362–367.
96. Cockburn, I. M., MacGarvie, M. J., & Muller, E. (2010). Patent thickets, licensing and innovative performance. Industrial and Corporate Change, 19(3), 899–925.
97. Aldridge, T., & Audretsch, D. B. (2010). Does policy influence the commercialization route? Evidence from National Institutes of Health funded scientists. Research Policy, 39, 583–588.
98. Fini, R., Lactera, N., & Shane, S. (2010). Inside or outside the IP system? Business creation in academia. Research Policy, 39, 1060–1069.
99. Owen-Smith, J., & Powell, W. W. (2001). To patent or not: Faculty decisions and institutional success at technology transfer. Journal of Technology Transfer, 26(1–2), 99–114.
100. Bekkers, R., & Freitas, I. M. (2008). Analysing knowledge transfer channels between universities and industry: To what degree do sectors also matter? Research Policy, 37, 1837–1853.
101. Goldfarb, B., & Henrekson, M. R. (2003). Bottom-up versus top-down policies towards the commercialization of university intellectual property. Research Policy, 32(4), 639–658.
102. Markman, G. D., Gianiodis, P. T., Phan, P. H., & Balkin, D. B. (2004). Entrepreneurship from the ivory tower: Do incentive systems matter? Journal of Technology Transfer, 29, 353–364.
103. Rasmussen, E. (2008). Government instruments to support the commercialization of university research: Lessons from Canada. Technovation, 28(8), 506–517.
104. Alvarez, S., & Busenitz, L. W. (2001). The entrepreneurship of resource-based theory. Journal of Management, 27, 755–776.
105. Barney, J. (1991). Firm resources and sustained competitive advantage. Journal of Management, 17(1), 99–120.
106. Powers, J. B., & McDougall, P. P. (2005). University start-up formation and technology licensing with firms that go public: A resource-based view of academic entrepreneurship. Journal of Business Venturing, 20, 291–311.
107. Siegel, D. S., Waldman, D. A., & Link, A. N. (2003). Assessing the impact of organizational practices on the productivity of university technology transfer offices: An exploratory study. Research Policy, 32(1), 27–48.
108. Macho-Stadler, I., Pérez-Castrillo, D., & Veugelers, R. (2007). Licensing of university inventions: The role of a Technology Transfer Office. International Journal of Industrial Organization, 25(3), 483–510.
109. Markman, G. D., Phan, P. H., Balkin, D. B., & Gianiodis, P. T. (2005). Entrepreneurship and university-based technology transfer. Journal of Business Venturing, 20, 241–263.
110. Huggins, R., Johnston, A., & Steffenson, R. (2008). Universities, knowledge networks and regional policy. Economy and Society, 1, 321–340.
111. Muscio, A. (2010). What drives the university use of technology transfer offices? Evidence from Italy. Journal of Technology Transfer, 35, 181–202.
112. Conti, A., & Gaule, P. (2011). Is the US outperforming Europe in university technology licensing? A new perspective on the European paradox. Research Policy, 40, 123–135.
113. Crossan, M. M., Lane, H. W., & White, R. E. (1999). An organizational learning framework: From intuition to institution. Academy of Management Review, 24, 522–537.
114. Franklin, S., Wright, M., & Lockett, A. (2001). Academic and surrogate entrepreneurs in university spin-out companies. The Journal of Technology Transfer, 26(1–2), 127–141.
115. Lockett, A., Wright, M., & Franklin, S. (2003). Technology transfer and universities spinout strategies. Small Business Economics, 20, 185–200.
116. Boardman, P. C., & Ponomariov, B. L. (2009). University researchers working with private companies. Technovation, 29, 142–153.
117. Dietz, J. S., & Bozeman, B. (2005). Academic careers, patents, and productivity: Industry experience as scientific and technical human capital. Research Policy, 34(3), 349–367.
118. Hoye, K., & Pries, F. (2009). “Repeat commercializers”, the “habitual entrepreneurs” of university–industry technology transfer. Technovation, 29, 682–689.
119. Lubango, L. M., & Pouris, A. (2007). Industry work experience and inventive capacity of South African academic researchers. Technovation, 27(12), 788–796.
120. Mosey, S., & Wright, M. (2007). From human capital to social capital: A longitudinal study of technology-based academic entrepreneurs. Entrepreneurship Theory and Practice, 31, 909–935.
121. Nicolaou, N., & Birley, S. (2003). Social networks in organizational emergence: The university spinout phenomenon. Management Science, 49, 1702–1725.
122. Walter, A., Auer, M., & Ritter, T. (2006). The impact of network capabilities and entrepreneurial orientation on university spin-off performance. Journal of Business Venturing, 21, 541–567.
123. Klofsen, M., & Jones-Evans, D. (2000). Comparing academic entrepreneurship in Europe – The case of Sweden and Ireland. Small Business Economics, 14(4), 299–309.
124. Wennberg, K., Wiklund, J., & Wright, M. (2011). The effectiveness of university knowledge spillovers: Performance differences between university spinoffs and corporate spinoffs. Research Policy, 40(8), 1128–1143.
125. Shane, S., & Stuart, T. (2002). Organizational endowments and the performance of university start-ups. Management Science, 48(1), 154–170.
126. Harmon, B., Ardishvili, A., Cardozo, R., Elder, T., Leuthold, J., Parshall, J. Smith, D. (1997). Mapping the university technology transfer process. Journal of Business Venturing, 12, 423–434.
127. Campbell, E. G., Weissman, J. S., Causino, N., & Blumenthal, D. (2000). Data withholding in academic medicine: Characteristics of faculty denied access to research results and biomaterials. Research Policy, 29(2), 303–312.
128. Louis, K. S., Jones, L. M., Anderson, M. S., Blumenthal, D., & Campbell, E. G. (2001). Entrepreneurship, secrecy, and productivity: A comparison of clinical and non-clinical life sciences faculty. Journal of Technology Transfer, 26(3), 233–245.
129. Bozeman, B., & Gaughan, M. (2011). How do men and women differ in research collaborations? An analysis of the collaborative motives and strategies of academic researchers. Research Policy, 40(10), 1393–1402.
130. Murray, F. (2004). The role of academic inventors in entrepreneurial firms: Sharing the laboratory life. Research Policy, 33(4), 643–659.
131. Murray, F., & Graham, L. (2007). Buying science and selling science: Gender differences in the market for commercial science. Industrial and Corporate Change, 16(4), 657–689.
132. Settles, I. H. (2004). When multiple identities interfere: The role of identity centrality. Personality and Social Psychology Bulletin, 30, 487–500.
133. Stephan, P., & El-Ganainy, A. (2007). The entrepreneurial puzzle: Explaining the gender gap. Journal of Technology Transfer, 32, 475–487.
134. Bozeman, B., & Corley, E. (2004). Scientists’ collaboration strategies: Implications for scientific and technical human capital. Research Policy, 33(4), 599–617.
135. Ding, W., Murray, F., & Stuart, T. (2006). Gender differences in patenting in the academic life sciences. Science, 313, 665–667.
136. Thursby, J. G., & Thursby, M. C. (2005). Gender patterns of research and licensing activity of science and engineering faculty. Journal of Technology Transfer, 30, 343–353.
137. Balasubramanian, N., & Sivadasan, J. (2011). What happens when firms patent? New evidence from U.S. economic census data. The Review of Economics and Statistics, 93(1), 126–146.
138. Coupe, T. (2003). Science is golden: Academic R&D and university patents. Journal of Technology Transfer, 28, 31–46.
139. Gambardella, A. (2005). Patents and the division of innovative labor. Industrial and Corporate Change, 14(6), 1223–1233.
140. Bishop, K., D’Este, P., & Neely, A. (2011). Gaining from interactions with universities: Multiple methods for nurturing absorptive capacity. Research Policy, 40, 30–40.
141. Lucas, W., Cooper, S., Ward, T., & Cave, F. (2009). Industry placement, authentic experience and the development of venturing and technology self-efficacy. Tec novation, 29, 738–752.
142. Cohen, W. M., & Levinthal, D. A. (1990). Absorptive capacity: A new perspective on learning and innovation. Administrative Science Quarterly, 35, 128–152.
143. Audretsch, D. B., Lehmann, E. E., & Warning, S. (2005). University spillovers and new firm location. Research Policy, 34, 1113–1122.
144. Zucker, L. G., Darby, M. R., & Brewer, M. B. (1998). Intellectual human capital and the birth of U.S. biotechnology enterprise. American Economic Review, 88(1), 290–306.
145. Audretsch, D. B., & Erdem, D. K. (2004). Determinants of scientist entrepreneurship: An integrated research agenda. Discussion Paper No. 4204, Papers on Entrepreneurship, Growth, and Public Policy. Max Planck Institute of Economics, Group for Entrepreneurship, Growth and Public Policy, Jena, Germany.
146. Carayol, N., & Dalle, J. (2007). Sequential problem choice and the reward system in open science. Structural Change and Economic Dynamics, 18, 167–191.
147. Azagra-Caro, J., Archontakis, F., Guitierrez-Gracia, A., & Fernandez-de-Lucio, I. (2006). Faculty support for the objectives of university–industry relations versus degree of R&D cooperation: The importance of regional absorptive capacity. Research Policy, 35, 38–45.
148. Mukherji, N., & Silberman, J. (2011). Idea generation: The performance of U.S. states 1997–2007. Journal of Technology Transfer, 36(4), 417–447.
149. Behrens, T. R., & Gray, D. (2001). Unintended consequences of cooperative research: Impact of industry sponsorship on climate for academic freedom and other graduate student outcome. Research Policy, 30, 179–199.
150. Jacobsson, S. (2002). Universities and industrial transformation. Science and Public Policy, 29(5), 345–365.
151. Owen-Smith, J., & Powell, W. W. (2003). The expanding role of university patenting in the life sciences: Assessing the importance of experience and connectivity. Research Policy, 32, 1695–1711.
152. Carayol, N., & Matt, M. (2004). Does research organization influence academic production? Laboratory level evidence from a large European university. Research Policy, 33(8), 1081–1102.
153. Fabrizio, K., & Di Minin, A. (2008). Commercializing the laboratory: Faculty patenting and the open science environment. Research Policy, 37, 914–931.
154. Van Looy, B., Ranga, M., Callaert, J., Debackere, K., & Zimmermann, E. (2004). Combining entrepreneurial and scientific performance in academia: Towards a compounded and reciprocal Matthew-effect? Research Policy, 33, 425–441.
155. Larsen, M. T. (2011). The implications of academic enterprise for public science: An overview of the empirical evidence. Research Policy, 40, 6–19.
156. Perkmann, M., & Walsh, K. (2008). Engaging the scholar: Three forms of academic consulting and their impact on universities and industry. Research Policy, 37(10), 1884–1891.
157. Yang, Y., & Chang, Y. (2010). Academic research commercialization and knowledge production and diffusion: The moderating effects of entrepreneurial commitment. Scientometrics, 83, 403–421.
158. Lee, Y. S. (1996). “Technology transfer” and the research university: A search for the boundaries of university–industry collaboration. Research Policy, 25(6), 843–863.
159. Thursby, M., Thursby, J., & Gupta-Mukherjee, S. (2007). Are there real effects of licensing on academic research? A life cycle view. Journal of Economic Behavior & Organization, 63, 577–598.
160. Roberts, E. B., & Malone, D. E. (1996). Policies and structures for spinning off new companies from research and development organizations. R&D Management, 26(1), 17–48.
161. Heisey, P. W., & Adelman, S. W. (2011). Research expenditures, technology transfer activity, and university licensing revenue. Journal of Technology Transfer, 36(1), 38–60.
162. Wright, M., Vohora, A., & Lockett, A. (2004b). The formation of high-tech university spinouts: The role of joint ventures and venture capital investors. Journal of Technology Transfer, 29(3–4), 287–310.
163. Meyer, M. (2006). Academic inventiveness and entrepreneurship: On the importance of start-up companies in commercializing academic patents. Journal of Technology Transfer, 31, 501–510.
164. Bray, M., & Lee, J. (2000). University revenues from technology transfer: Licensing fees vs. equity positions. The Journal of Technology Transfer, 15(3–4), 385–392.
165. Klofsten, M., Jones-Evans, D., & Scharberg, C. (1999). Growing the Linkoping techno pole – A longitudinal study of triple helix development in Sweden. Journal of Technology Transfer, 24, 125–138.
166. Mueller, P. (2006). Exploring the knowledge filter: How entrepreneurship and university-industry relationships drive economic growth. Research Policy, 35, 1499–1508.
167. Salter, A. J., & Martin, B. B. (2001). The economic benefits of publically funded basic research: A critical review. Research Policy, 30, 509–532.
168. Cassiman, B., Perez-Castrillo, D., & Veugelers, R. (2002). Endogenizing know-how flows through the nature of R&D investments. International Journal of Industrial Organization, 20, 775–799.
169. Goldfarb, B. (2008). The effect of government contracting on academic research: Does the source of funding affect scientific output? Research Policy, 37(1), 41–58.
170. Hertzfeld, H. R., Link, A. N., & Vonortas, N. S. (2006). Intellectual property protection mechanisms in research partnerships. Research Policy, 35(6), 825–838.
171. Romer, P. (1990). Endogenous technological-change. Journal of Political Economy, 98, S71– S102.
172. Hillman, A. J., Withers, M. C., & Collins, B. J. (2009). Resource dependence theory: A review. Journal of Management, 35(6), 1404–1427.
173. O’Shea, R., Allen, T., Chevalier, A., & Roche, F. (2005). Entrepreneurial orientation, technology transfer and spinoff performance of U.S. universities. Research Policy, 34(5), 994–1009.
174. Murray, F., & Stern, S. (2007). Do formal intellectual property rights hinder the free flow of scientific knowledge? An empirical test of the anti-commons hypothesis. Journal of Economic Behavior & Organization, 63(4), 648–687.
175. Nelson, R. R. (2001). Observations on the post-Bayh–Dole rise of patenting at American universities. Journal of Technology Transfer, 26(1–2), 13–19.
176. Nelson, R. R. (2004). The market economy and the scientific commons. Research Policy, 33(3), 455–471.
177. Mazzoleni, R., & Nelson, R. R. (1998). The benefits and costs of strong patent protection: A contribution to the current debate. Research Policy, 27(3), 273–284.
178. Conner, K. R. (1991). A historical comparison of resource-based theory and five schools of thought within industrial organization economics: Do we have a new theory of the firm? Journal of Management, 17(1), 121–154.
179. Eisenhardt, K. M. (1989). Agency theory: An assessment and review. The Academy of Management Review, 14(1), 57–74.
180. Williamson, O. E. (1989). Transaction cost economics. In Handbook of industrial economics. Amsterdam: Elsevier.
181. Williamson, O. E. (1990). A comparison of alternative approaches to economic organization. The new institutional economics. Journal of Institutional and Theoretical Economics, 146, 76–84.
182. Ambos, T. C., Makela, K., Birkinshaw, J., & D’Este, P. (2008). When does university research get commercialized? Creating ambidexterity in research institutions. Journal of Management Studies, 45(8), 1424–1447.
183. Chang, Y. C., Yang, P. Y., & Chen, N. H. (2009). The determinants of academic research commercial performance: Towards an organizational ambidexterity perspective. Research Policy, 38(6), 936–946.
184. Steffensen, M., Rogers, E., & Speakman, K. (1999). Spin-off from research centers at a research university. Journal of Business Venturing, 15, 93–111.
185. Louis, M. (1980). Surprise and sense making: What newcomers experience in entering unfamiliar organizational settings. Administrative Science Quarterly, 25, 225–261.
186. Patzelt, H., & Shepherd, D. A. (2009). Strategic entrepreneurship at universities: Academic entrepreneurs’ assessment of policy programs. Entrepreneurship Theory and Practice, 33(1), 319–340.
187. Kerr, S. (1995). On the folly of rewarding A, while hoping for B. The Academy of Management Executive, 9, 7.
[1] . Intellectual Property
[2] . Economic Actors
[3] . Agents
[4] 4. محصول مشترک دانشگاهی(spin-offs) تبدیل تکنولوژی اختراعاتی است که از تحقیقات دانشگاهی توسعه یافته اند و به احتمال زیاد هنوز به بهره برداری نرسیده اند.
[5] . Venturing Activity
[6] . Motivations, Modes, Governance, and Competitive Environments
[7] . Codified
[8] . Tacit
[9] . Surrogates entrepreneurs
[10] . Phenomenological Studies
[11] 11. سیاست تحقیقاتی، نوآوری تکنولوژی، نشریه ی تأسیس کسب و کارهای تجاری، اقتصاد کسب و کارهای کوچک، نشریۀ انتقال تکنولوژی، نشریۀ رفتار و سازماندهی اقتصادی، نشریۀ بین المللی سازماندهی صنعتی، نشریۀ مدیریت استراتژیک و علوم مدیریتی.
[12] . Corporate Entrepreneurship Settings
[13] . Catalyst
[14] . Internal Corporate Venturing
[15] . Entrepreneurial Orientation
[16] . Strategic Renewal
[17] . Corporate Entrepreneurship Strategy
[18] . Motivation
[19] . Governance
[20] . Mode Selection
[21] . Competition
[22] . Performance
[23] . Open Science
[24] . Human Capital endowments
[25] . Social Learning
[26] . Argyres & Liebeskind
[27] . Mansfield & Lee
[28] . non elite universities
[29] . triple helix patterns
[30] . در سال 1980 در ایالات متحده امریکا قانوني به تصویب رسید كه با توجه به نام پیشنهاددهندگانش به قانون بای- دال(Bayh–Dole Act) معروف شد. این قانون ناظر به مالکیت اختراعاتي بود كه با بودجه دولت فدرال در دانشگاهها به انجام مي رسید. با توجه به اینكه این پژوهشها به سفارش و با تأمین مالي دولت فدرال انجام مي شدند، طبق استثنای اختراعات قراردادی، مالکیت آنان به دولت فدرال تعلق مي گرفت. بای و دال، دو سناتور امریکایي با این استدلال كه مالکیت دولت، تجاری سازی اختراعات را به تأخیر مي اندازد پیشنهاد دادند مؤسسات غیرانتفاعي از قبیل دانشگاهها و كسب و كارهای كوچك كه با بودجه دولت فدرال اقدام به انجام طرحهای تحقیقاتي مي كنند و در نتیجه این پژوهشها موفق به انجام اختراعي نیز مي شوند، حق داشته باشند مالکیت اختراع را برای خود حفظ كنند. در مقابل استفاده از این امتیاز، دانشگاه ملزم به انجام تعهداتي مي شود. اول اینكه؛ دانشگاه مکلف است اختراع را به ثبت برساند. دوم اینکه؛ مخترع را نیز باید در عواید حاصل از تجاری سازی اختراع سهیم كند. سوم اینکه؛ دانشگاه مکلف است مجوز بهره برداری از اختراع را ترجیحاً به كسب و كارهای كوچك واگذار كند. در این میان، دولت نیز دارای مجوز غیرانحصاری جهاني برای بهره برداری از اختراع است[77].
[31] . Human assets
[32] . Royalties
[33] . fixed-fee
[34] . Milestone Payments
[35] . Tacit Knowledge
[36] . Technology Originator
[37] . Parent
[38] . Competitive Mechanisms
[39] . Start-up Company
[40] . Cooperative Mechanisms
[41] . backdoor mechanisms
[42] . Radical
[43] . Lowe
[44] . Technology Transfer Offices (TTOs)
[45] . backdoor academic entrepreneurship activities
[46] . top-down policies
[47] . Human and Social Capital endowments
[48] . Macho-Stadler
[49] . Pérez-Castrillo
[50] . Veugelers
[51] . Markman
[52] . Phan
[53] . Balkin
[54] . Gianiodis
[55] . nonprofit TTOs
[56] . for-profit TTOs
[57] . Muscio
[58] . Conti and Gaule
[59] . Human capital endowments
[60] . Klofsen & Jones-Evans
[61] . Prodan & Drnovsek
[62] . Surrogate Entrepreneurs
[63] . Social Capital
[64] . Cockburn & et al
[65] . Knowledge Spillovers
[66] . Radical innovations
[67] . D’Este & Perkmann
[68] . Lee
[69] . Thursby
[70] . Thursby
[71] . Gupta-Mukherjee
[72] . Tacit and Codified Knowledge
[73] . Excludability Agreements
[74] . Resource-based Theories
[75] . Insightful
[76] . Agency Theory
[77] . Bounded Rationality
[78] . Opportunism
[79] . Ambidexterity
[80] . Complementary
[81] . Conflict
[82] . Role Identity
[83] . Goal-setting Theories
[84] . Kerr
[85] . Advisory Boards