شكلگيري ارتباط سازندهي دانشگاه و صنعت در راستاي توسعهی ملي، گذشته از نياز به زيرساختهاي تسهيلكنندهي ارتباط، مستلزم طراحي سياستهاي اثربخش و بهكارگيري ابزارهاي سياستي مؤثر است. از سوي ديگر، صنعت و دانشگاه، از جمله عناصر اساسي نظام ملي نوآوري هستند كه طبيعتاً تعامل چکیده کامل
شكلگيري ارتباط سازندهي دانشگاه و صنعت در راستاي توسعهی ملي، گذشته از نياز به زيرساختهاي تسهيلكنندهي ارتباط، مستلزم طراحي سياستهاي اثربخش و بهكارگيري ابزارهاي سياستي مؤثر است. از سوي ديگر، صنعت و دانشگاه، از جمله عناصر اساسي نظام ملي نوآوري هستند كه طبيعتاً تعامل آنها بايد در قالب مباني نظري اين نظام ساماندهي شود. در اين ميان، فنبازار، از جملهي سازوكارهايي است كه ميتواند از يكسو نقش مؤثري در عرضهي دستاوردهاي تحقيقاتي و فناورانهي دانشگاهها و نهادهاي تحقيقاتي به صنايع ايفا كند (فشار تكنولوژي)، و از سوي ديگر، تقاضاي فناورانهي صنايع و نهادهاي توليدي و خدماتي را به جامعهي پژوهشي كشور ارائه نمايد (كشش تقاضا). اين مقاله به كاركردهاي فنبازار، بهعنوان يك ابزار سياستي و يكي از عناصر نظام ملي نوآوري در ايجاد ارتباط ميان صنعت و دانشگاه پرداخته، وظيفهي دولت را در تضمين كارايي اين سازوكار مرور ميکند
پرونده مقاله